Dansen met God

Dit verhaal van Brain McLaren las ik op een blog van Emergent US:

We walked down to the "Circular Quay" where the famous Sydney Opera House is situated. Across from the Opera House is a district called "The Rocks" - full of shops, sidewalk booths, etc. It was a perfect summer day, beautiful breeze, blue sky, sailboats filling the bay behind us. A jazz group was playing on a stage in a courtyard, and we got something to eat and enjoyed their music. A middle-aged couple got up and started dancing - they were amazing! Then an old lady got up, then an old man, and soon there were half-a-dozen people spontaneously dancing to this beautiful music - blues, swing, etc.

Near the stage, I noticed a five or six year old boy who appeared mentally handicapped. He was absolutely entranced with the music. He put up a fist to his mouth as if it were a trumpet and pretended to play it with his other hand. Soon, without realizing it, he had moved out beside the stage. His eyes were closed and he was playing his heart out on his imaginary trumpet. The sax player noticed this, and the hopped off the stage and stood beside the young guy. When he opened his eyes, the sax player started dancing around as he played and the little boy followed his lead. Then the trumpet player saw them, and he came down. The little boy in between the two musicians ... "playing" and dancing in an obvious state of ecstasy - the audience started applauding and I know my eyes were overflowing with tears to see something so beautiful and spontaneous and glorious.

Then I looked back to where the boy had been, and his grandfather was standing there in obvious delight to see his grandson so happy. I leaned over to Grace and whispered, "It's a glimpse of the kingdom of God."

Waarom spreekt mij dit aan? Deze maanden heb ik gewerkt aan een scriptie waarin de triniteit wordt voorgesteld als een beweging tussen de verschillende goddelijke personen. Jezus nodigt ons uit deel te nemen aan deze goddelijke dans. In de gebeurtenis wordt dit wel heel erg letterlijk zichtbaar.

Boos

Ik ben verontwaardigd, boos. Niet dat ik dat zo laat merken. Het is iets van binnen. Vandaag las ik het boek van Jan Siebelink uit. Het kaft straalt de sfeer van de inhoud uit. Donker. Zwart. Het boek gaat over het leven en gezin van Siebelink in de eerste helft van zijn leven. Jan's vader was een Paauwiaan. Een gelovige van het donkere soort. Als er al van een gelovige gesproken mocht worden als je de leer van Paauwe tot canonieke status verheven had. Nu ik aan het einde ben gekomen lijkt deze wijze van geloven veel op de Islam. Je bent nooit zeker van je heil en je moet ontzettend veel doen om bij God in een goed blaadje te komen. En zelfs dan kan God op een slecht moment zeggen dat het toch niet doorgaat. Resultaat: branden in de hel tot in der eeuwigheden.

Wat me het meest aangreep was de wijze waarop men onhecht werd van de geliefden die erom heen leefden. De moeder van Siebelink moest veel opofferen, omdat haar man stad en land afreisde om de ware leer tot zich te nemen. Hemelschreiend is het als een kind van drie om zijn vader schreeuwt, maar vader geen thuis geeft omdat hij naar de volgende bijeenkomst moet om zijn verlossing te bevestigen. Het is met dat kind in het boek niet meer goed gekomen. Dronken komt hij thuis als vader probeert Gods genade te ervaren en in dat pogen, met een stel hemelbestormers om zijn bed, de geest geeft.

De kerk is verdorven. Buiten de kerk is het heil. De kerk is een werktuig van satan. Daar leert men vals. De predikers en hun leer die de geest van de mens in gevangeschap houdt, die leer is waarheid.

Tot op het sterfbed worstelt de vader tussen geloof en gezin. Vrouw en kinderen staan machteloos te kijken als de zwarte predikers, die de wereld geestelijk al hebben verlaten, de genade uit de hemel bidden. Uiteindelijk is dit geloof een werkgeloof. Steeds weer opnieuw moet bewezen worden dat men is uitverkoren. Daarmee verschilt men niet van de RK-kerk, die men in haar wezen zo verfoeit.

De leer staat boven de bijbel. Allegorese is de manier van bijbel benadering. De groep, er zijn nog steeds aanhangers, hebben niet zoveel begrepen van de boodschap van de bijbel en de genade van God. Moge God in zijn onmetelijke genade ooit deze mensen tot het inzicht brengen dat genade onverdiende gunst is. Het enige wat wij moeten doen is dankjewel zeggen. Dat is genade. Meer kunnen we ook niet.

Echter de genade bewijzen? Waarom? Er is hoop, ook voor Paauwianen.

Body and Spirit

Plato en zijn volgelingen hadden het niet zo op het lichaam. Het lichaam was een verpakking waar je je zo snel mogelijk van moest ontdoen. De geest, het denkvermogen, daar ging het om. Benadert het christendom het lichaam op dezelfde manier? Paulus heeft het in Rom7 over het lichaam des doods (NBG). Is ons lichaam alleen maar slecht? Is Paulus ook een platonist?

Hoe kom is hier op? Ik was gisteravond bij Rik Zutphen (Skinfiltr8r). Een aantal van onze kerk waren daar ook om onze kunstzinnige kant te verkennen. Tenminste, ik verkende mijn kunstzinnige kant. Nu, dat van dat lichaam en de geest heeft mij aan het denken gezet. In een van Rik's teksten kwam dat voor: "a free spirit chained to my body". Natuurlijk herken ik ook wel iets van Paulus. Hij deed dingen die hij niet wilde doen en toch deed. Is het lichaam daarom een cel van de vrije geest? Volgens mij is een mens pas volledig mens als lichaam en geest samen zijn. Daarom is er de hoop op een nieuw lichaam. In de hemel zijn we volgens mij geen vrije geest, maar vrije mensen, met een lichaam. Het lichaam wordt een cel als we Rom7 lezen en dan stoppen en het daarbij laten. Ik wil Rom7 lezen door de bril van Rom8. Lees Rom8:13. Het eindigt met leven, met hoop en met de mogelijkheid op verandering.

De WC krijgt een upgrade

Iedereen die bij ons wel eens de WC heeft bezocht weet dat wanneer hij/zij de deur opendoet, teruggaat in de tijd. Het bloemetjesbehang uit de jaren 60 en het trekkoort van de stortbak heeft menigeen het hoofd doen schudden. Als het water weer eens niet door de pijp naar beneden wilde lopen en de persoon in kwestie de bak bijna van de muur trok, riepen we vaak vanuit de kamer dat er wat vaker getrokken moest worden. Een beetje genant voor degene die probeerde de WC-pot leeg te krijgen met 7 liter water en waarbij het niet lukte.

Dat is nu over, hoop ik. Ons WC krijgt een upgrade. Ingebouwde reservoir, zwevende pot, nieuwe tegeltje en zelfs een fonteintje om je handen te wassen.

Jammer wel voor het bloemetjesbehang. Ik ga het nog missen. Ik heb er maar een foto van gemaakt. Kan ik toch zo nu en dan even naar de jaren 60 terug. Maar er is geen probleem meer met het doorspoelen.

Volf op Podcast

Van de Emergent Tehological Coversations met Miroslav Volf in februari is de eerste podcast op het web gezet. Klik hier voor de webpagina waar de mp3 te downloaden is.

Synagoges in de lift

Je zou het niet denken, maar ook Joden zijn bezig hun grenzen te verleggen. Lees maar eens hun ideeën over synagoge-zijn. Dezelfde speerpunten komen langs die wij ook kiezen bij ons kerk zijn. Ze hebben zelfs contact met "emerging church" leiders in de VS. Ik hoop dat ze het dan ook over Jezus hebben. Ook een Jood!

Heilig! (CAMA deel 4)

Naast de opwekingsbeweging is Simpson en de CAMA beïnvloed door de heiligingsbewegingen in het midden van de 19de eeuw. Wesley heeft de nadruk gelegd op heiliging. Zijn methodische werkwijze leidde naar een verkapt perfectionisme. Dit was ook te zien bij o.a. Charles Finney. Simpson heeft dit steeds naast zich neer gelegd. Wel heeft hij de nadrukken opgenomen in het logo: Jezus is onze Heiligmaker. Voor hem stond heiliging steeds in het teken van de persoon van Jezus. Als een gelovige Jezus werkelijk volgt en zich in zijn dienst stelt, dan kan heiliging niet uitblijven. Simpson heeft zich verzet tegen werkheiligheid, die de genade van God niet volledig onderkent.

De Heiligingsbeweging ontstond na de burgeroorlog als een reactie op een golf van secularisatie, immoraliteit en godsdienstige onverschilligheid. Pierard zegt over de CAMA:

The Christian and Missionary Alliance with its empasis on Christ as Saviour, Sanctifier, Healer, and coming King has an affinity with the Wesleyan movement, and its two most prominent thinkers, A. B. Simpson and A. W. Tozer, are widely read in Holiness circles, but it never accepted the doctrine of the eradication of sin.

Perfectie zullen in dit leven niet bereiken. Daarin was Simpson realist.