
Ik zal maar niet de foto's van de echo van Nathan op het web plaatsen toen hij nog maar 11 weken was, maar de rillingen lopen mij over de rug als ik besef dat een kindje van 14 weken wordt geaborteerd met de nieuwe wetgeving in het achterhoofd. Maar dat is mijn persoonlijk noot. En misschien zijn sentimentele gevoelens niet altijd een goede raadgever.
Een onafhanklijk platform zoekt op dezelfde wijze het grote publiek: Derecho a vivir. In het begeleidende filmpje op de website legt iemand uit dat het niet gaat om het grondrecht om te doden, maar om het recht om te leven. Binnenkort is er een demonstratie in Madrid, samen met nog andere organisaties.
Om heel contreet te worden dit voorbeeld. Wat opvalt in Spanje is dat het aantal kinderen dat geboren wordt met het Syndroom van Down de afgelopen tijd gedaald is. Bijboorbeeld deze link benadrukt dit:
A report from Spain shows that abortion is being used for eugenic purposes to eliminate the "unfit," specifically children with Down's syndrome. Recent statistics show that almost 95% of Spanish babies diagnosed with Down's syndrome are aborted.Ook al is deze link van een Katholieke bron en kan ze bevooroordeeld zijn, deze cijfers liegen er niet om. Ook al zouden de cijfers lager zijn, het is even schrikken. (Dit staat in schril contrast met de Spaanse maatschappij die mensen met een verstandelijke handicap op wil nemen in de maatschappij.) Ik ben in het geheel geen doem-denker en zeker geen Dorenbosch. Maar als ik mijn eigen kind zie, die overigens geheel gezond is, dan sta ik hier toch even bij stil (wie waren het ook al weer die pronken met hun eigen kroost op het internet?). Er kan altijd over gediscucieerd worden over ethische kwesties, de uitzonderingen en ga maar even door en dat zal ook wel gedaan worden in Spanje, maar dat sluit niet uit dat er kinderen geaborteerd worden. Elke dag weer. Als ik in Nederland woonde, werd ik spontaan lid van een organisatie als de VBOK. Wat let je. Ik heb de petitie ondertekend op "Derecho a vivir".