Posts tonen met het label mensen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label mensen. Alle posts tonen

donderdag 19 maart 2009

De kerk en de strijd tegen abortus

Er staan grote billboards naast de weg die zeggen dat een beschermde diersoort meer zorg ontvangt dat een niet geboren kind. Het is allemaal in het kader van een campagne tegen de verruiming van de abortus-praktijk Spanje (een tijdje terug waren de "vrouwen op de golven" nog in het nieuws). Maar hier geen Dorenbosch die voor een kliniek demonstreert, maar een landelijke actie. Een bisschop legt tijdens een persconferentie uit waarom deze actie wordt gehouden: de regering is bezig te wet aan te passen en dat vraagt om een reactie van de Rooms Katholieke Kerk. Het Ministerie voor de gelijkheid van de vrouw bereidt deze aanpassing voor. Concreet komt het er op neer dat wordt voorgesteld om abortus tot 14 weken vrij te stellen. Wanneer een kindje tijdjes de zwangerschap afwijkingen vertoond, moet dat kunnen tot 22 weken. Tieners tussen 16-18 jaar hoeven niet meer hun ouders te raadplegen als ze een abortus willen laten uitvoeren. Op dit moment mag er alleen geaborteerd worden als er sprake is van geweld (tot 2 maanden), in het geval dat de foetus misvormd is (tot 22 weken) of wanneer er sprake is van een levensbedreigende situatie voor de zwangere vrouw. Voor degene die Spaans lezen, hier de link.

Ik zal maar niet de foto's van de echo van Nathan op het web plaatsen toen hij nog maar 11 weken was, maar de rillingen lopen mij over de rug als ik besef dat een kindje van 14 weken wordt geaborteerd met de nieuwe wetgeving in het achterhoofd. Maar dat is mijn persoonlijk noot. En misschien zijn sentimentele gevoelens niet altijd een goede raadgever.

Een onafhanklijk platform zoekt op dezelfde wijze het grote publiek: Derecho a vivir. In het begeleidende filmpje op de website legt iemand uit dat het niet gaat om het grondrecht om te doden, maar om het recht om te leven. Binnenkort is er een demonstratie in Madrid, samen met nog andere organisaties.

Om heel contreet te worden dit voorbeeld. Wat opvalt in Spanje is dat het aantal kinderen dat geboren wordt met het Syndroom van Down de afgelopen tijd gedaald is. Bijboorbeeld deze link benadrukt dit:
A report from Spain shows that abortion is being used for eugenic purposes to eliminate the "unfit," specifically children with Down's syndrome. Recent statistics show that almost 95% of Spanish babies diagnosed with Down's syndrome are aborted.
Ook al is deze link van een Katholieke bron en kan ze bevooroordeeld zijn, deze cijfers liegen er niet om. Ook al zouden de cijfers lager zijn, het is even schrikken. (Dit staat in schril contrast met de Spaanse maatschappij die mensen met een verstandelijke handicap op wil nemen in de maatschappij.) Ik ben in het geheel geen doem-denker en zeker geen Dorenbosch. Maar als ik mijn eigen kind zie, die overigens geheel gezond is, dan sta ik hier toch even bij stil (wie waren het ook al weer die pronken met hun eigen kroost op het internet?). Er kan altijd over gediscucieerd worden over ethische kwesties, de uitzonderingen en ga maar even door en dat zal ook wel gedaan worden in Spanje, maar dat sluit niet uit dat er kinderen geaborteerd worden. Elke dag weer. Als ik in Nederland woonde, werd ik spontaan lid van een organisatie als de VBOK. Wat let je. Ik heb de petitie ondertekend op "Derecho a vivir".

maandag 16 maart 2009

I am second

Als je leven lijkt te zijn verwoest door allerlei dingen. Als er geen hoop meer is. Dan vertellen deze mensen dat ze hoop hebben gevonden. "I am Second" is een initiatief dat navolging verdient.

donderdag 8 januari 2009

Elvis

Vandaag zou Elvis 74 jaar zijn geworden. Het werd geboren op 8 januari 1935. Hij stierf op 42 jarige leeftijd. Even oud als ik nu ben. Altijd als ik aan deze man denk, dan komt een bepaalde melancholie over me. Vrouwen lagen aan zijn voeten. Roem en faam. Die militaire dienst vervulde in West-Duitsland. Man van de verschillende gospel-albums. Man van het witte pak met de hoge kraag. De man van menige film. Man die niet gelukkig was en stierf op het toilet aan een overdosis medicijnen. Het jaar daarvoor was zijn leven een lijdensweg geweest. Voor optredens kon hij soms niet uit bed komen en sommige tours werden dan ook ge-cancel-d. Hij zag geen uitweg meer. Mijn melancholie zit volgens mij in het feit dat de hoogtepunten van zijn bestaan eindigde in de tragiek van het leven. Hij stond volgens sommigen dronken op het podium. Leefde van de pillen op op de been te blijven. Hij kon niet uitbreken uit een leven dat knelde. Kun je in deze wereld nog een "gewoon" leven leiden als je een dergelijk beroemdheid bent? Elvis zat vast aan contracten, werd gevolgd waarheen hij ging. En zijn krijsende vrouwen aan je voeten goed voor een man? Maar hij werd op een gegeven moment ook weer vergeten. En toch kwam hij weer terug. Had haar daar niet tevreden mee moeten zijn. Gewoon in de vergetelheid verdwijnen en leven van de verdiende miljoenen? Of het later nog een proberen en over je problemen heen komen? Is het beroemd zijn verslavend? Had het anders kunnen zijn?



I'm caught in a trap... I can't walk out...because I love you to much baby... Wie was die "baby" voor Elvis?

zaterdag 26 april 2008

Afscheid van vrienden

Vandaag namen we afscheid van vrienden en familie. Aankomende dinsdag vertrek ik naar Spanje. Een week later volgen Mariska en Nathan. Onze bediening in Granada gaat dan beginnen.

De aandacht en de warmte tijdens het afscheid vandaag hebben ons ontzettend goed gedaan. We willen alle vrienden en familie die aanwezig was hartelijk danken. We zullen deze momenten niet snel vergeten. We merken dat we in de relatief korte tijd in Gouda met veel mensen een goede band hebben opgebouwd. Wij hebben mensen en zij hebben ons in het hart gesloten (zei Paulus ook niet zoiets?). Ook een compliment aan ons Thuisfront Team die ons vanaf het begin ondersteunt. Christel, Corina, Yvonne, Eduard en Arno: we zijn trots op zo'n stel mensen.

Vanaf nu blog ik verder vanuit Zuid Spanje!