Emerging theology

Op "Open source Theology" staat een interessante lijst met aandachtspunten voor een Emerging Theology. Bij deze neem ik deze over:

1. A theology for a community that is in self-conscious continuity with the biblical people of God and the calling of Abraham to be blessed and be a blessing to the nations of the world.
2. A theology done under the lordship of Christ.
3. A theology that gives priority to narrative in order both to define its core and to contextualize the content of biblical teaching.
4. A theology that seeks to understand the intimate relationship between text and historical narrative.
5. A theology that at its heart is a reading of scripture.
6. A theology that as a matter of methodological commitment celebrates, reinforces, and exploits community: an emerging theology is strongly relational, conversational, interactive.
7. A theology that is strongly aware of, and responsive to, the locality in which these conversations take place.
8. A theology that attempts to resist certain distortions of modernism.
9. A theology that is broadly but not slavishly postmodern in its epistemology, wary of absolute formulations, tolerant of diversity and plurality, sensitive to the social manipulation of texts.
10. A theology that places a high value on intellectual and critical integrity - ‘integrity’ being, I think, the ‘postmodern’ word in that sentence.
11. A theology committed to the renewal of its own discourse, understood not only as speech but as the whole spectrum of means (artistic, communal, activist) by which we communicate.
12. A theology that fosters an open, inquisitive, probing mindset.
13. A theology that endeavours to integrate rather than dissociate modes of thought, analysis, and practice, that draws on the mind of the whole community of faith.
14. A generous theology that is inclined to discover meaning and truth outside of itself.
15. A theology with an eschatological orientation towards the renewal of creation - humanity within a comprehensive ecology; therefore a public rather than a private theology.

Wat wilde Jezus?

Voor het studieverlof lees ik een aantal boeken die in de "Emerging Church" beweging worden gelezen. Het zijn dus geen boeken die beschrijven wat het fenomeen is, maar van waaruit inspiratie wordt gehaald. Op verschillende websites worden boekenlijstjes afgedrukt en ik heb er een paar aangeschaft en een paar geleend in de bieb van de VU. Er is veel aandacht voor Jezus, Zijn leven en boodschap. Schrijvers als Wright en Yoder zijn populair. Van beide heb ik een boek bestudeerd, beide zoeken naar de doelen die Jezus had op aarde. Wright zoekt het in een laatste exodus. Het Joodse volk wordt bevrijd uit haar onderdrukking en ziet in Jezus de beloofde Messias. Yoder zegt dat Jezus het Jubeljaar aankondigt (Luk4:19). Bij hem krijgt Jezus, naast de evangelieverkondiging, een sociale invulling. Jezus verkondigt bevrijding van de armen en de gevangenen. Jezus krijgt bij Yoder een ethisch karakter. Yoder, als anabaptist, heeft een sterk pacifistisch karakter. Ook al ben ik het niet altijd met hem eens, hij zet je tot nadenken.

Binnen evangelische kringen krijgen de ethische aanspraken van Jezus niet veel aandacht. Yoder zet dat denkproces bij mij in werking!

Voor het eerst weer zo warm als in 1947

O, het is zo warm in Nederland. Elke avond bewater ik ons tuintje, zodat er geen gele plekken komen in het gazon. De buurvrouw doet er alles aan om de warmte buiten te houden. Deze week las ik in de krant dat de waterschappen maatregelen nemen om het water op peil te houden. De elektriciteitscentrales hebben problemen met het koelwater. Ook nemen we in Nederland teveel stroom af, omdat we koel willen werken. De airconditioning neemt nogal wat stroom. Blauwalg en botulisme teisteren het open water en zorgen ervoor dat de zwembaden meer bezoekers krijgen. Vandaag stond er een artikel in de kracht over de hoeveelheid water dat wij verbruiken: van douchebeurt tot een wasbeurt met de afwasmachine. De boeren klagen dat hun oogsten op deze manier te weinig gaan opbrengen. Al met al zijn we in Nederland niet echt ingesteld op zoveel zon. We zijn beter in het water buiten houden dan het binnen te houden.

In de wereld zijn er plekken waar men elke dag te kampen heeft met dergelijke problemen. In Spanje stimuleert men mensen om minder te douchen, men kampte vorig jaar met serieuze waterproblemen. Kijk maar eens naar Oost-Afrika. Wij klagen over te weinig oogstopbrengst, daar is er bijna geen oogst en als ze iets op de markt komen is het onze sterk gesubsidieerde Europese groente. Hebben wij wel een reden om te klagen? Wij doen er in Nederland alles aan om op dezelfde voet verder te gaan. We kennen geen "minder"? Ik heb nog geen elke berichtje in de media gelezen die een verband legde tussen de droogte in Nederland en de droogte en hongersnood die Afrika regelematig teisteren. Zo nu en dan houden we een geldinzamelingsactie, maar wezenlijk verandert er niets. We houden Afrikaanse groenten buiten de deur en zorgen dat we het thuis goed hebben. De dijken van Europa zijn zo hoog, dat er niemand binnenkomt.

Zijn we zo met onszelf bezig? Ja dus.

Emerging church (2)

Emerging churches identificeren zich meer en meer met Jezus. Ecclesiologieën zijn in het verleden opgebouwd vanuit het onderwijs van Paulus. Daar is niets mis mee natuurlijk. Maar er kan een zekere scheefgroein optreden. Emerging churches zoeken naar een evenwicht tussen dat wat Paulus en Jezus hebben gezegd. Jezus wordt een model voor het leven in een geloofsgemeenschap. N.T. Wright en John Howard Yoder zijn schrijvers die daar aandacht aan gaven en geven.

Jezus kondigde het koninkrijk van God aan. Dat breekt baan in deze wereld. Het koninkrijk heeft een grotere rijkwijdte dan de kerk. Het koninkrijk doortrekt de hele schepping. Veel mensen denken dat hun werk bijdraagt aan de tot standkoming van dat Koninkrijk. Onze inzet is echter nutteloos, als het werke wat we doen niet Gods werk is. Volgens mij is het enige wat we kunnen doen datgene is dat God ons te doen geeft. God is degene die zijn werk in deze wereld uitvoerdt. Wij moeten Hem daarin volgen. Hoekendijk noemde dit activiteit van God: missio Dei (zie ook blog van Matthijs van Vlaardingenbroek).

De kerk is daarbij geen doel maar een middel. Dat is van groot belang om the realiseren. Sommigen werken zo hard voor eenb kerk, terwijl ze de buitenwereld grotendeels vergeten. De nadruk op het koninkrijk i.p.v. de kerk, kan ervoor zorgen dat de oogkleppen zichtbaar worden.

De kerk wordt, volgens Emerging church denkers, hervormd als ze de realisatie van Gods koninkrijk wil nastreven. Een citaat dat dit streven goed verwoordt, is van Dieter Zander:

Zander uses an explandable rubber band and a ring to compare traditional en missional models of mission. The traditional model works like a rubber band encircling the perimeter. Such christians look to attrack more people, and when they do, they "stuff" then into the middle of the tubber band. As more come, the rubber band stretches. The goal is to get the rubber band to stretch as far as possible. Zander's ring model works much differently. Zander envisions a ring that maybe ten to twenty people can hold arround the perimeter. With one hand, they hold on to the ring, and with the other hand, they reach out as far as they can, each one holding another ring for yet another to hold on to. Because of the inner ring, they are able to reach out farther than they could without a ring for support. The inner ring is a supportive accountability group, which asks each person if he or she has been good news (served in the kingdom) that week. The goal is not to bring new people into the small group but to add groups for those who respons to the kingdom. Echa new believer joins the contract person's outer ring, which in turn becomes the new believer's inner ring (Ermerging churches, Eddie Gibbs and Ryan K. Bolger, p 51-52).

Preken voor postmoderne mensen

Jongeren houden het maximaal 20 minuten vol om naar een spreekbeurt te luisteren. Dat is mijn al zo vaak gezegd. Hou het dan ook zo kort, is dan de conclusie. We leven immers in een beeldcultuur en niet in een luistercultuur. Daar tegenover staat de uitspraak van iemand die zegt dat je minstens 45 minuten nodig hebt om een goed punt neer te zetten.

Denkend over de "emerging church" zaken, denk je ook aan preken. Hoe kan je een postmodern iemand aanspreken, zodat hij of zijn iets meepikt. Vijf opties:

1. Niets veranderen, ze moeten zich maar aanpassen. Dat is het makkelijkst en snelst. Je hoeft geen energie te steken in onderzoek. Wel kan het zijn dat er mensen afhaken.
2. Gebruik veel multimedia zaken om de boodschap visueel te ondersteunen.
   
3. De preek moet in een narratieve vorm gegoten worden. Vertel een verhaal en de mensen moeten de boodschap daar uithalen.
4. Schaf de preek af. Ook makkelijk, je hoeft niet na te denken over andere vormen. Toch lijkt het mij geen oplossing voor het probleem.
5. Giet de preek in een gespreksvorm. Dit idee las ik in "Preaching Re-imagined" van Doug Pagitt. Een gesprekleider leidt het thema in het de groep gaat daarmee aan de slag in een gesprek. De preek heet dan ook een "conversation".
   

Zijn er nog meer suggesties?

Rood!

Zo nu en dan is er Sky Radio. Ze beloven dat ze niet dezelfde plaat op één dag draaien, maar Borsato hoor ik toch vaak genoeg. Rood! Ik begon naar de tekst te luisteren. Heb 'em ook even opgezocht op de site van Borsato zelf. Ik ben er nog niet over uit wat hij nu precies met de tekst bedoelt. Het lijkt een aubade aan Carpe Diem. Een van de laatste regels zijn:

Pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn

Vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij

Dat brengt me bij Jezus. Zijn rode bloed bracht mij bij Hem. En als de laatste dag er zal zijn, dan zal Zijn liefde voor mij voor iedereen zichtbaar zijn.

Nooit geweten dat je via Sky Radio bij Jezus komt.

We hebben het zo goed in Nederland

Een paar weken terug hoorde ik iemand op een studiedag zeggen dat het lijden ver van haar afstond. Het martelaarschap was niet iets dat in haar belevingswereld te vinden was. Deze opmerking toont aan dat je volgens mij een beperkte blik hebt op de radius van de kerk. Immers, wanneer er iemand op deze wereld lijdt vanwege zijn of haar geloof in Jezus, dan moet dat ons hier in Nederland toch iets doen. Het moet mij, ons allemaal raken! Het zijn broers en zussen die Jezus volgen en daarvoor een prijs moeten betalen.

Afgelopen vrijdag stond dit bericht in het Nederlands Dagblad:

ERMELO - Een 47-jarige voorganger en zijn 22-jarige dochter zijn op 3 juni doodgeschoten op het eiland Mindanao in de Filipijnen. Dat meldt Open Doors, een organisatie die opkomt voor vervolgde christenen.De voorganger, Mocsin Hasim, had juist een trouwdienst geleid. Op de weg terug reed het tweetal met de bromfiets in een hinderlaag. De voorganger Mocsin Hasim werd negentien keer geraakt, zijn dochter Mercilyn vijf keer, aldus Open Doors.

Eerder die dag ontving Hasim, die is aangesloten bij de Christian and Missionary Alliance Church (CAMA), een sms met een doodsbedreiging. ,,Dat was echter niets nieuws voor de ex-moslim die evangeliseerde onder moslimstammen in de omgeving van Zamboanga del Norte. Hij werd al maanden bedreigd'', aldus de organisatie uit Ermelo.

De moord vond plaats op een afgelegen weg en is niet door getuigen waargenomen. De politie vermoedt echter dat het Moro Islamic Liberation Front, een extremistische rebellengroep, de hinderlaag heeft opgezet.

Hasim laat een vrouw, twee zonen en een dochter achter. Van de politie verwacht zijn vrouw, Evelyn, weinig. ,,Ze hebben rapport opgemaakt en voor de rest niets gedaan. Toen we mijn man en dochter gingen ophalen, boden ze niet eens bescherming aan'', haalt Open Doors haar aan.

Hasim en zijn dochter zijn 11 juni begraven. Ook Evelyn en de achtergebleven kinderen hebben bedreigingen ontvangen. Ze zijn tijdelijk ondergedoken om de gebeurtenissen te kunnen verwerken. Enkele christelijke organisaties geven het gezin financiële ondersteuning.

Deze voorganger deed hetzelfde werk als ik nu in Gouda doe. Ook hij werkte voor een CAMA gemeente. Tijdens de laatste AWF conferentie in Nederland heb ik nog een tijdje zitten praten met een Filipijnse gemeenteleider. Dat komt het nog wat dichterbij. Moeten dit soort gebeurtenissen ons wat doen? Ja! Ook al voel je er niets bij, het moet ons in ieder geval aanzetten tot het bidden voor de familie en de gemeente die hun voorganger kwijt is.

Crossroads Rotterdam

Eerder had ik een gesprek met Rogier Bos, afgelopen zondag bezochten we dan Crossroads in Rotterdam. Voordat ik iets over onze ervaring vertel, doet hij mij geweldig goed dat er nog meer mensen in Nederland zijn die geinteresseerd zijn in dezelfde onderwerpen als ik. Er zijn meerdere die boeken lezen die ik ook in de kast heb staan. Van verschillende krijg ik nu lijstjes met literatuur. Leuk!

Maar terug naar Crossroads in Rotterdam. Het is een jonge gemeente met jonge mensen. De dienst is geen dienst, maar een event. Ik schat de gemiddelde leeftijd tussen de 25 en 30 jaar. Het is een gemeente in opbouw. Er wordt vanuit gegaan dat mensen in een proces zitten. Ze worden uitgenodigd voor een activiteit op een vrijbelijvende manier. Er is geen druk. Arnold van Heusden sprak. Altijd weer interessant om hem te horen. Hij is hier te downloaden. De sfeer is ontspannen en open. De muziek en de zang zijn erg goed. Opvallend is dat er weinig Opwekking wordt gezongen, maar veel Engelse liederen, die voor mij onbekend zijn. Men maakt gebruikt van mooie powerpoint achtergronden.

Een mooie en gezengende ochtend. Erg leuk zo eens in de omgeving te church-shoppen!

Harmonicamodel

Vorige week heb ik een gesprek gehad met Matthijs Vlaardingenbroek (zie zijn blog). Hij is samen met een team begonnen met het stichten van een gemeente in een achterstandswijk van Den Haag. Dat is niet eenvoudig, want de kerk had in de wijk geen goede reputatie. Daarom is hij begonnen om in de wijk contacten te leggen. Hij is in allerlei maatschappelijke verenigingen, overlegorganen, buurt-clubs e.d. gaan zitten. Daaruit ontstaat nu op een low-profile manier een groep mensen die op zondags bij elkaar komen.

Wat hij doet is een combinatie van een attractional-incarnational model (zie blog-item Emerging Church (1)). Hij probeert in de wijk mensen te leren kennen. Hij spreekt niet zozeer over Jezus als was het evangelisatie. Hij neemt mensen mee en nodigt ze uit. Je krijgt dan reacties als: "Ik geloof niet hoor, maar ik wil wel komen". Inhoudelijk iets overdragen is lastig. In deze wijk is er geen leescultuur, dus vertelt het team vaak verhalen. Door de verhalen wordt een boodschap meegegeven.

Een geweldig initiatief!

Verder kijken dan je neus lang is!

De afgelopen weken zijn we bij verschillende kerken "op bezoek" geweest. Vorige jaar hebben Mariska en ik een aantal gemeentes bezocht in Amsterdam, nu is Rotterdam aan de beurt. Ik moet zeggen dat dat altijd weer verfrissend is. De eerst kerk was International Christian Fellowship. Een kerk in Rotterdam Zuid, die zich richt op iedereen in de wijk. En de wijk is zeer pluriform. Ook al wordt de kerk vanuit de Christelijke Gereformeerde Kerk gesteund, de dienst is te vergelijken met een evangelische gemeente. Wij bezochten de eerste dienst. De kerk is internationaal ingesteld, dat was te merken toen iedereen gebedspunten mocht opnoemen. Verschillende hadden familie en vrienden aan de andere kant van deze aardkloot. Het was een soort zondag-school preek waar mensen vragen konden stellen en op elkaar konden reageren. De vorm kwam bij mij heel verfrissend over.

Een aanrader om eens te gaan kijken!