Denken in systemen

Ik was vandaag in gesprek met iemand over creatieve manieren van kerk zijn. Ik merk hoe lastig het is om niet in systemen of modellen te denken. Wanneer ik praat over de dingen die mij bezig houden m.b.t. kerk-zijn moet ik er vaak bij zeggen dat het niet Willow-II of een 6de en 7de doel is dat aan The Purpose Driven Church wordt gehangen. Modellen zijn statisch. Denken over kerk moet volgens mij een "continuous change" zijn. Dat wil niet zeggen dan de kerk met alle winden mee waait, maar steeds moet afvragen waarom we dingen doen zoals we dat doen. Willow spreekt modern denkende mensen aan die overtuigd willen worden en daar ook de kans voor krijgen. Kunnen we in deze tijd kerk zijn d.m.v. modellen? Dat is de vraag die mij triggert.

Privileges in Europa

Stuart Murray zei het vorige week nog tijdens een gemeentestichters-seminar dat we als christenen in Europa onze privileges koste wat kost willen behouden. Deze privileges zijn gebaseerd op een christelijke politieke Europese eenheid die begon bij Constantijn, maar die we nu al een lange tijd niet meer bezitten. Murray noemt Europa post-christelijk. Bij sommigen is dat nog niet doorgedrongen.

Deze week bewees een email-kettingbrief weer eens dat er nog veel mensen reageren vanuit deze priviliges. Ik kreeg de brief meerdere malen in mijn mailbox. De email gaat over verwijzing naar God in de Europese grondwet. Daar hebben we als christelijke Europese natie recht op. Angela Merkel denkt daar anders over en via deze kettingbrief willen christenen daar tegenin te gaan. Volgens mij kunnen we onze energie beter in andere dingen steken. Als elke onderschrijver van de petitie nu eens een niet-christen tot Jezus zou leiden, dan zou dat betekenen dat er gemiddeld zo'n 500 gemeenten in Europa bij komen (men rekent op plm. 100.000 ondertekenaars). We kunnen ons beter bezig houden met het laten zien dat we vanuit christelijke principes Europa willen dienen, dan dat we het afdwingen door een petitie en het anderen daardoor opdringen. Volgens mij ligt daar een enorm braak liggend terrein.

Onethisch

Onethisch: een woord dat ik de laatste tijd veel voorbij zie komen. De Grote Donorshow was volgens minister Plasterk onethisch. Typ het woord onethisch in op Google en je krijgt de Donorshow en de reakie van de minister. Hij kon er niets tegen doen, maar blijkbaar had het niet zijn goedkeuring. Van de week hoorde ik het woord opnieuw tijdens een interview. Wat is dat: onethisch? Tijdens mijn opleiding theologie heb ik meerdere colleges ethiek gevolgd. Steeds ging het om dat wat goed en wat niet goed was. Daar hebben veel mensen zich in heden en verleden over gebogen en hun denkbeelden werden tijdens de colleges bestudeerd. Onethisch is niet een vorm of een verlegstuk van onethiek. Het woord bestaat niet eens. Onethiek zou het niet rekening houden met goed en kwaad kunnen zijn. Dat wordt niet met onethisch bedoeld. Onethisch is iets wat blijkbaar niet kan, maar wat wel mag, omdat je er niets tegen kan doen. Dit kan een probleem worden, want wat mag dan wel en wat mag dan niet? Plasterk kon niets doen, omdat de overheid geen invloed mag uitoefenen op de programmering van de plublieke omroep. De EO mag geen bijbelstudies uitzenden, want dat is niet goed voor de kijkcijfers, maar BNN mag wel onethische programma's uitzenden. Volgens mij moet er een grote discussie opgang komen over ethiek. Is er nog wel sprake van een ethiek in Nederland, of houden we ons alleen maar aan de wet die polderend tot stand kwam? Ik pleit voor nieuwe aandacht voor de definitie van goed en kwaad! Overigens bleek de Donorshow een grap te zijn om publiciteit te halen. Toen was het ineens niet meer onethisch! Vreemd...