Inside-out en outside in

Deze twee termen komen de laatste tijd langs. Vandaag het boek gelezen van Daniël de Wolf "Jezus in de Millinx". Een indrukwekkend en insprirerend verhaal over werken in één van de moeilijkste wijken van Nederland. In bewonder de mensen van "The Mall". Niet zozeer om ze daarmee op een voetstuk te plaatsen. Ik weet zeker dat ze daar ook geen prijs op zouden stellen. Maar ze zijn met vallen en opstaan, in voor en tegenspoed, gebruikt door God. Dat maakt dit boek duidelijk. In dit project werkt men "outside-in". Dat wil zeggen dat ze buiten de kerkmuren hun werkterrein hebben. Daniël zegt dat je daar mensen voor moet vragen om dat te doen, want het lukt kerken niet om volledig buiten de eigen grenzen te werken. Ook is het zo dat mensen die niet christen zijn of zijn geweest het erg moeilijk vinden zich thuis te voelen in een kerk. Ik merk dat ook in onze kerk. Het is lastig om de groep die niet met kerk en God zijn opgegroeid, binnen te houden. We zien met name mensen tot bekering komen of opnieuw zich toewijden die het geloof een tijdje vaarwel hebben gezegd. Met de "echte" niet christenen is dat anders. Soms lukt het, maar in onze midden-klasse-kerk voelen ze zich maar met mate thuis. Dat geldt nog meer voor mensen die het harde leven van alledag aan den lijve ondervinden: mensen in de bijstand, verslaafden, mensen uit een subcultuur. Er is geen aansluiting. We proberen het wel, maar op een of andere manier lukt het niet. Projecten als "The Mall" geven mij hoop. Het betekent wel dat wanneer we deze mensen iets van Jezus willen laten zien, we het anders moeten doen. Als we tevreden zijn met onze midden-klasse-kerken, dan kunnen we gewoon doorgaan. Aan ons de keus...