Spiderman 3

Ik heb wel wat met superhelden en science fiction. Ik zwijmel bij Star Wars, Flash Gordon (wie weet nog wie dat is) en Star Trek. Nu Mariska een weekje weg was met vakantie, toog ik naar Pathé in Rotterdam om de nieuwste superhelden rolprent te bewonderen. In deze film krijg je dik twee uur spectakel over je heen. Je zou bijna gaan voor de special effects. Je blijft je verwonderen hoe de makers dit voor elkaar krijgen. Maar je gaat niet alleen voor de plaatjes, er moet ook verhaal in zitten. De verpakking moet leuk zijn, maar enige inhoud is wel noodzakelijk. Wat mij opvalt in dergelijke films is dat normen en waarden, religie en spiritualiteit erin worden verwerkt. Dit verschilt enorm van bijvoorbeeld de eerste Superman films.

Spiderman/Peter Parker moet in deze film het kwade dat van buiten hem komt en invloed heeft op alles wat hij doet, onder de duim krijgen. Hij geeft daar in eerste instantie volmondig aan toe en het levert hem veel bekijks op. Maar hij verliest daardoor de liefde van zijn leven. Hij vecht om haar terug te krijgen en als je denkt dat het toch mislukt, sluiten ze elkaar weer in de armen. Inmiddels heeft het kwade van iemand anders bezig genomen.

Aan het einde van de film, als de held bijna heeft gewonnen, komt er een scéne waarin Peter Parker oog in oog komt te staan met de man die tijdens een overval op een bank zijn oom heeft vermoord. Overigens, hij had het geld nodig om zijn doodzieke dochtertje te laten opereren. Welk ethisch dilemma komt hier om de hoek kijken? In één van de slot scénes komt dat allemaal naar boven en vraagt deze moordenaar om vergeving voor zijn daad. In de film zit een lijn van wraakgevoelens van Parker naar aanleiding van deze brute moord, en toch is dat moment, het moment van vergeving...

Inside-out en outside in

Deze twee termen komen de laatste tijd langs. Vandaag het boek gelezen van Daniël de Wolf "Jezus in de Millinx". Een indrukwekkend en insprirerend verhaal over werken in één van de moeilijkste wijken van Nederland. In bewonder de mensen van "The Mall". Niet zozeer om ze daarmee op een voetstuk te plaatsen. Ik weet zeker dat ze daar ook geen prijs op zouden stellen. Maar ze zijn met vallen en opstaan, in voor en tegenspoed, gebruikt door God. Dat maakt dit boek duidelijk. In dit project werkt men "outside-in". Dat wil zeggen dat ze buiten de kerkmuren hun werkterrein hebben. Daniël zegt dat je daar mensen voor moet vragen om dat te doen, want het lukt kerken niet om volledig buiten de eigen grenzen te werken. Ook is het zo dat mensen die niet christen zijn of zijn geweest het erg moeilijk vinden zich thuis te voelen in een kerk. Ik merk dat ook in onze kerk. Het is lastig om de groep die niet met kerk en God zijn opgegroeid, binnen te houden. We zien met name mensen tot bekering komen of opnieuw zich toewijden die het geloof een tijdje vaarwel hebben gezegd. Met de "echte" niet christenen is dat anders. Soms lukt het, maar in onze midden-klasse-kerk voelen ze zich maar met mate thuis. Dat geldt nog meer voor mensen die het harde leven van alledag aan den lijve ondervinden: mensen in de bijstand, verslaafden, mensen uit een subcultuur. Er is geen aansluiting. We proberen het wel, maar op een of andere manier lukt het niet. Projecten als "The Mall" geven mij hoop. Het betekent wel dat wanneer we deze mensen iets van Jezus willen laten zien, we het anders moeten doen. Als we tevreden zijn met onze midden-klasse-kerken, dan kunnen we gewoon doorgaan. Aan ons de keus...

Raad van kerken komen met missionair geschrift

Ik heb het niet zo op de Raad van Kerken. Ik associeer de Raad vaak met mensen die open staan voor alles en de bijbel daar vaak buiten laten. En zending, daar deed men niet zo aan. We mogen toch onze mening niet opleggen aan anderen. Ik chargeer. Maar ik zie de kerken die erbij zijn aangesloten, leeglopen. Ik zie weinig nieuwe initiatieven. Nu komt de Raad van Kerken met een missionaire handleiding. Dan ben je toch benieuwd wat daarin de aanbevelingen zijn. Tien richtlijnen:

1. Onderken dat we een kentering der tijden meemaken. Oude antwoorden en vormen zijn niet langer toereikend voor de missionaire uitdagingen en nieuwe hebben we nog niet gevonden.
2. Verwacht geen kant-en-klaar recept. Zoek het in de specifieke uitdaging in jouw situatie.
3. Weet wat je wilt doorgeven. Christenen zullen zich vooral moeten concentreren op het eigene, dat hen onderscheidt van andere bewegingen en stromingen.
4. Doe en denk "glocaal" (samenschrijving van globaal en locaal). Heb aandacht voor het lokale, maar put ook inspriratie uit ervaringen met geloofsgemeenschappen elders in de wereld.
5. Geef ruimte aan inzichten en initiatieven van anderen. Evangelisatie vraagt om interactie tussen kerken, bewegingen en netwerken.
6. Oefen je in gebed en wees open voor wat de Geest je doet toevallen.
7. Laat en charismatische stijl samengaan met gedeeld leiderschap.
8. Zoek naar eigentijdse vormen van gastvrijheid.
9. Ga zelf op zoek naar vindplaatsen van hoop in je omgeving.
10. Beleef de mediacultuur als een uitdaging voor nieuwe manieren van evangelieverkondiging en kerkzijn.
    

Aan de ene kant dacht ik: Hé, Hé, ze zijn ook wakker geworden. Aan de andere kan: Wauw, deze groep mensen heeft echt om zich heen gekeken en wil meer. Ik hoop en bid dat deze richtlijnen een frisse wind laten waaien. Natuurlijk is er meer over te zeggen, maar dit is een goede start.

Het heeft weer een tijdje geduurd

De laatste tijd is het erg druk geweest met van alles en nog wat. Ik ben druk met het schrijven van een thesis over de "emerging church". Dat moet deze zomer af zijn en dan krijg ik mijn lang verwachte bul. Efin, dat is de reden dat ik niet veel tijd kon vrijmaken om deze blog verder vol te schrijven. Leuk overigens dat verschillende mensen opmerkten dat het al weer een tijdje geleden was dat er wat nieuws op stond. Maar... hierbij weer een nieuwe entry.