Kan een "emerging church" verschillende christelijke smaken in zich opnemen? Ja, zegt Tony Jones, want dat is Generous Orthodoxy (zie het boek van McLaren). Deze openheid zet de eigen theologische overtuiging op spanning. Het laat andere overtuigingen toe, zonder dat het bedreigend is.
Volgens Jones heeft het conservatieve smaldeel een te beperkte blik gehad. Het milieu, racisme of dierenrechten werden als snel in een liberaal hokje geplaatst.
Jones zoekt naar de derde weg. Niet liberaal. Niet conservatief evangelisch. Wat dan wel?
Het is de vraag of dat "emergent" is. Ik hoop daar achter te komen. Een zekere Anthony heeft bij "emergent" wel een aantal antwoorden gevonden, die hij niet vond in de pinkstergemeente waartoe hij behoorde.
- "what I see in the emergent church are the conseptual tools and practices that break out of that imperialistic past."
- "and second is the notion of friendship."
Kunnen we deze twee punten koppelen aan de Nederlandse situatie? Ja en nee. Het evangelicale smaldeel in Nederland kent niet de extreme vormen die het wel kent in de VS (Henk Binnendijk vergelijk ik even niet met Pat Robertson). Ik zie eerder dat de evangelicalen in Nederland niet precies weten wie ze nu eigenlijk zijn en waar ze voor staan. Volgens mij zitten ze in een geweldig identiteitscrisis. Dat doet mij pijn. Ik herken mij in het tweede punt. Ook in Nederland ontstaat een netwerk van jonge (van geest) gemeentebouwers uit allerlei kerkelijke achtergronden. Ze vinden elkaar vanuit een bewogen missionair hart. Er ontstaan via bijeenkomsten en blogs vriendschappen. Ik waardeer deze ontwikkeling enorm.
2 opmerkingen:
Ik ben het toch niet helemaal met je eens, Haije. In sommige opzichten stonden evangelicalen en liberalen in Nederland toch lange tijd recht tegenover elkaar. Dat zie ik nog steeds gebeuren. Afgelopen week waren we met Villa Klarendal uitgenodigd om iets over ons werk te vertellen in de lokale afdeling van de Raad van Kerken. Daar kom je toch echt geen enkele vertegenwoordiger van de evangelicalen tegen. De reden? Die vinden de Raad van Kerken veel te liberaal.
Doordat wij ons sterk richten op het diaconale aspect van onze wijk, hebben we daarmee een aansluiting met de liberale kerken in de stad. Dat wordt met argusogen bekeken door de evangelische evenknie van de Raad van Kerken in de stad. Het blijven interessante vragen. Kun je samenwerken met "christenen" die de opstanding van Jezus loochenen? Ik ben van mening dat je op het diaconale vlak elkaar kunt vinden.
Maar evangelische scherpslijpers zullen snel redenen vinden om die samenwerking te doorkruisen. Een paar jaar geleden ontstond er een unieke samenwerking op gebied van kerkelijke radiouitzendingen in de stad. Na enkele jaren werd die samenwerking eenzijdig door de evangelischen opgezegd, omdat de liberalen ruimte gaf aan dialoog en gesprek met moslims.
Ik ben tenslotte een tijdje oudste geweest van een pinkstergemeente waarin we dichtbij het ideaal kwamen wat jij schetst. Mensen van allerlei theologische achtergronden vonden bij ons een schuilplaats. We ontvingen ze met open armen en iedereen was welkom mits ze hun andere theologie maar niet als een stokpaardje gingen berijden. In die tijd werd onze gemeente door andere evangelische - en pinkstergemeenten beschouwd als liberaal en niet meer recht in de leer. Kortom, het vergt moed en volwassen leiderschap om anderen de ruimte te geven binnen de eigen gemeente te verwelkomen en niet gelijk te eisen dat ze het op alle theologische vlakken met je eens zijn.
Beste Rick,
Jammer dat deze samenwerking niet op gang komt. In Gouda is het iets beter, denk ik.
Ik was iets te optimistisch over Nederland. Wel heb ik het idee dat de scherpslijpernij in de VS nog een graadje erger is. Dat merkte ik bijvoorbeeld vorige week toen ik sprak met conservatieve evangelicalen.
Maar ook hier kokmt het voor en benadrukken we niet de dialoog, maar het dualisme.
Een reactie posten