In de jaren '90 was Love Europe ontzettend populair (kijk hier voor een overzicht van OM's geschiedenis). Dit evenement werd georganiseerd door Operatie Mobilisatie (OM) en bestond uit een congres van één week met aaneengesloten een evangelisatietrip van drie weken. Ik ben in die tijd twee keer naar Oost Europa gereisd. Het evangelisatiedeel bestond vooral uit gesprekken op straat, mime, zingen, literatuur uitdelen en het bezoeken van kerken. Ik herinner me nog een Roemeense priester die onze activiteiten niet geheel goedkeurde. Ik vond dat toen raar, want zijn kerk had niet de juiste geloofsovertuiging en wij wisten wel hoe het precies zat. Nu kijk ik beschaamd terug en denk aan deze priester die langer op die plek zijn bediening handen en voeten gaf en ik, ik was een paar weken later weer thuis in een Nederland waar het economisch veel beter ging. Ik herinner met de wodka-adem van sommige mensen. Ik zie nog de armoede in de Oekraïne en de tranen van een oudere vrouw die ontzettend arm was. Ik herinner met de wanhoop van iemand die in het post-Chaucesku geen kans op werk had. Ik ruik nog het zweet en voel de stoppels van een band die met twee kussen gaf. Over cultuur verschillen gesproken.
Voor wie was deze reis bedoeld? Voor OM was het een mogelijkheid om een westerse interpretatie van het evangelie aan de mensen ter plekke voor te leggen (je moet je bekeren en dan kom je in de hemel). Daar is in wezen niets mis mee. Elke interpretatie van het evangelie is mede cultureel gevormd. Van belang lijkt mij te bepalen wat je reis heeft uitgewerkt. Wat heeft mijn aanwezigheid bijgedragen aan het geestelijk of materieel welzijn van deze mensen of van mij? Ik probeer dat uit mijn herinnering op te diepen, en sommige zaken komen boven.
Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat er met de mensen gebeurd is die ik heb gesproken. Ik kreeg nog een brief van iemand die graag en foto wilde hebben. We hebben het in het briefcontact verder niet over geloof gehad. Later hoorde ik dat er in een dorp mensen tot geloof waren gekomen. Kwam dat door ons? Ik kan het me niet meer herinneren, misschien wel. De reis was OOK voor mij bedoeld. Ik ben er ontzettend door gevormd. Ik genoot van het congres en de internationale sfeer. Nog steeds vind ik dergelijk evenementen geweldig. Ik geniet van de gesprekken met jonge christenen uit allerlei landen, uit allerlei christelijke achtergronden en vooral met allerlei verschilldende plannen.
Waarom is Love Europe op dit schaal gestopt? Op het hoogtepunt kwamen er ongeveer 3500 mensen naar toe. En waarom werken dergelijke in deze tijd niet meer? Dat in de volgende post.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten