Emerging theology

Op "Open source Theology" staat een interessante lijst met aandachtspunten voor een Emerging Theology. Bij deze neem ik deze over:

1. A theology for a community that is in self-conscious continuity with the biblical people of God and the calling of Abraham to be blessed and be a blessing to the nations of the world.
2. A theology done under the lordship of Christ.
3. A theology that gives priority to narrative in order both to define its core and to contextualize the content of biblical teaching.
4. A theology that seeks to understand the intimate relationship between text and historical narrative.
5. A theology that at its heart is a reading of scripture.
6. A theology that as a matter of methodological commitment celebrates, reinforces, and exploits community: an emerging theology is strongly relational, conversational, interactive.
7. A theology that is strongly aware of, and responsive to, the locality in which these conversations take place.
8. A theology that attempts to resist certain distortions of modernism.
9. A theology that is broadly but not slavishly postmodern in its epistemology, wary of absolute formulations, tolerant of diversity and plurality, sensitive to the social manipulation of texts.
10. A theology that places a high value on intellectual and critical integrity - ‘integrity’ being, I think, the ‘postmodern’ word in that sentence.
11. A theology committed to the renewal of its own discourse, understood not only as speech but as the whole spectrum of means (artistic, communal, activist) by which we communicate.
12. A theology that fosters an open, inquisitive, probing mindset.
13. A theology that endeavours to integrate rather than dissociate modes of thought, analysis, and practice, that draws on the mind of the whole community of faith.
14. A generous theology that is inclined to discover meaning and truth outside of itself.
15. A theology with an eschatological orientation towards the renewal of creation - humanity within a comprehensive ecology; therefore a public rather than a private theology.

Wat wilde Jezus?

Voor het studieverlof lees ik een aantal boeken die in de "Emerging Church" beweging worden gelezen. Het zijn dus geen boeken die beschrijven wat het fenomeen is, maar van waaruit inspiratie wordt gehaald. Op verschillende websites worden boekenlijstjes afgedrukt en ik heb er een paar aangeschaft en een paar geleend in de bieb van de VU. Er is veel aandacht voor Jezus, Zijn leven en boodschap. Schrijvers als Wright en Yoder zijn populair. Van beide heb ik een boek bestudeerd, beide zoeken naar de doelen die Jezus had op aarde. Wright zoekt het in een laatste exodus. Het Joodse volk wordt bevrijd uit haar onderdrukking en ziet in Jezus de beloofde Messias. Yoder zegt dat Jezus het Jubeljaar aankondigt (Luk4:19). Bij hem krijgt Jezus, naast de evangelieverkondiging, een sociale invulling. Jezus verkondigt bevrijding van de armen en de gevangenen. Jezus krijgt bij Yoder een ethisch karakter. Yoder, als anabaptist, heeft een sterk pacifistisch karakter. Ook al ben ik het niet altijd met hem eens, hij zet je tot nadenken.

Binnen evangelische kringen krijgen de ethische aanspraken van Jezus niet veel aandacht. Yoder zet dat denkproces bij mij in werking!

Voor het eerst weer zo warm als in 1947

O, het is zo warm in Nederland. Elke avond bewater ik ons tuintje, zodat er geen gele plekken komen in het gazon. De buurvrouw doet er alles aan om de warmte buiten te houden. Deze week las ik in de krant dat de waterschappen maatregelen nemen om het water op peil te houden. De elektriciteitscentrales hebben problemen met het koelwater. Ook nemen we in Nederland teveel stroom af, omdat we koel willen werken. De airconditioning neemt nogal wat stroom. Blauwalg en botulisme teisteren het open water en zorgen ervoor dat de zwembaden meer bezoekers krijgen. Vandaag stond er een artikel in de kracht over de hoeveelheid water dat wij verbruiken: van douchebeurt tot een wasbeurt met de afwasmachine. De boeren klagen dat hun oogsten op deze manier te weinig gaan opbrengen. Al met al zijn we in Nederland niet echt ingesteld op zoveel zon. We zijn beter in het water buiten houden dan het binnen te houden.

In de wereld zijn er plekken waar men elke dag te kampen heeft met dergelijke problemen. In Spanje stimuleert men mensen om minder te douchen, men kampte vorig jaar met serieuze waterproblemen. Kijk maar eens naar Oost-Afrika. Wij klagen over te weinig oogstopbrengst, daar is er bijna geen oogst en als ze iets op de markt komen is het onze sterk gesubsidieerde Europese groente. Hebben wij wel een reden om te klagen? Wij doen er in Nederland alles aan om op dezelfde voet verder te gaan. We kennen geen "minder"? Ik heb nog geen elke berichtje in de media gelezen die een verband legde tussen de droogte in Nederland en de droogte en hongersnood die Afrika regelematig teisteren. Zo nu en dan houden we een geldinzamelingsactie, maar wezenlijk verandert er niets. We houden Afrikaanse groenten buiten de deur en zorgen dat we het thuis goed hebben. De dijken van Europa zijn zo hoog, dat er niemand binnenkomt.

Zijn we zo met onszelf bezig? Ja dus.

Emerging church (2)

Emerging churches identificeren zich meer en meer met Jezus. Ecclesiologieën zijn in het verleden opgebouwd vanuit het onderwijs van Paulus. Daar is niets mis mee natuurlijk. Maar er kan een zekere scheefgroein optreden. Emerging churches zoeken naar een evenwicht tussen dat wat Paulus en Jezus hebben gezegd. Jezus wordt een model voor het leven in een geloofsgemeenschap. N.T. Wright en John Howard Yoder zijn schrijvers die daar aandacht aan gaven en geven.

Jezus kondigde het koninkrijk van God aan. Dat breekt baan in deze wereld. Het koninkrijk heeft een grotere rijkwijdte dan de kerk. Het koninkrijk doortrekt de hele schepping. Veel mensen denken dat hun werk bijdraagt aan de tot standkoming van dat Koninkrijk. Onze inzet is echter nutteloos, als het werke wat we doen niet Gods werk is. Volgens mij is het enige wat we kunnen doen datgene is dat God ons te doen geeft. God is degene die zijn werk in deze wereld uitvoerdt. Wij moeten Hem daarin volgen. Hoekendijk noemde dit activiteit van God: missio Dei (zie ook blog van Matthijs van Vlaardingenbroek).

De kerk is daarbij geen doel maar een middel. Dat is van groot belang om the realiseren. Sommigen werken zo hard voor eenb kerk, terwijl ze de buitenwereld grotendeels vergeten. De nadruk op het koninkrijk i.p.v. de kerk, kan ervoor zorgen dat de oogkleppen zichtbaar worden.

De kerk wordt, volgens Emerging church denkers, hervormd als ze de realisatie van Gods koninkrijk wil nastreven. Een citaat dat dit streven goed verwoordt, is van Dieter Zander:

Zander uses an explandable rubber band and a ring to compare traditional en missional models of mission. The traditional model works like a rubber band encircling the perimeter. Such christians look to attrack more people, and when they do, they "stuff" then into the middle of the tubber band. As more come, the rubber band stretches. The goal is to get the rubber band to stretch as far as possible. Zander's ring model works much differently. Zander envisions a ring that maybe ten to twenty people can hold arround the perimeter. With one hand, they hold on to the ring, and with the other hand, they reach out as far as they can, each one holding another ring for yet another to hold on to. Because of the inner ring, they are able to reach out farther than they could without a ring for support. The inner ring is a supportive accountability group, which asks each person if he or she has been good news (served in the kingdom) that week. The goal is not to bring new people into the small group but to add groups for those who respons to the kingdom. Echa new believer joins the contract person's outer ring, which in turn becomes the new believer's inner ring (Ermerging churches, Eddie Gibbs and Ryan K. Bolger, p 51-52).

Preken voor postmoderne mensen

Jongeren houden het maximaal 20 minuten vol om naar een spreekbeurt te luisteren. Dat is mijn al zo vaak gezegd. Hou het dan ook zo kort, is dan de conclusie. We leven immers in een beeldcultuur en niet in een luistercultuur. Daar tegenover staat de uitspraak van iemand die zegt dat je minstens 45 minuten nodig hebt om een goed punt neer te zetten.

Denkend over de "emerging church" zaken, denk je ook aan preken. Hoe kan je een postmodern iemand aanspreken, zodat hij of zijn iets meepikt. Vijf opties:

1. Niets veranderen, ze moeten zich maar aanpassen. Dat is het makkelijkst en snelst. Je hoeft geen energie te steken in onderzoek. Wel kan het zijn dat er mensen afhaken.
2. Gebruik veel multimedia zaken om de boodschap visueel te ondersteunen.
   
3. De preek moet in een narratieve vorm gegoten worden. Vertel een verhaal en de mensen moeten de boodschap daar uithalen.
4. Schaf de preek af. Ook makkelijk, je hoeft niet na te denken over andere vormen. Toch lijkt het mij geen oplossing voor het probleem.
5. Giet de preek in een gespreksvorm. Dit idee las ik in "Preaching Re-imagined" van Doug Pagitt. Een gesprekleider leidt het thema in het de groep gaat daarmee aan de slag in een gesprek. De preek heet dan ook een "conversation".
   

Zijn er nog meer suggesties?

Rood!

Zo nu en dan is er Sky Radio. Ze beloven dat ze niet dezelfde plaat op één dag draaien, maar Borsato hoor ik toch vaak genoeg. Rood! Ik begon naar de tekst te luisteren. Heb 'em ook even opgezocht op de site van Borsato zelf. Ik ben er nog niet over uit wat hij nu precies met de tekst bedoelt. Het lijkt een aubade aan Carpe Diem. Een van de laatste regels zijn:

Pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn

Vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij

Dat brengt me bij Jezus. Zijn rode bloed bracht mij bij Hem. En als de laatste dag er zal zijn, dan zal Zijn liefde voor mij voor iedereen zichtbaar zijn.

Nooit geweten dat je via Sky Radio bij Jezus komt.

We hebben het zo goed in Nederland

Een paar weken terug hoorde ik iemand op een studiedag zeggen dat het lijden ver van haar afstond. Het martelaarschap was niet iets dat in haar belevingswereld te vinden was. Deze opmerking toont aan dat je volgens mij een beperkte blik hebt op de radius van de kerk. Immers, wanneer er iemand op deze wereld lijdt vanwege zijn of haar geloof in Jezus, dan moet dat ons hier in Nederland toch iets doen. Het moet mij, ons allemaal raken! Het zijn broers en zussen die Jezus volgen en daarvoor een prijs moeten betalen.

Afgelopen vrijdag stond dit bericht in het Nederlands Dagblad:

ERMELO - Een 47-jarige voorganger en zijn 22-jarige dochter zijn op 3 juni doodgeschoten op het eiland Mindanao in de Filipijnen. Dat meldt Open Doors, een organisatie die opkomt voor vervolgde christenen.De voorganger, Mocsin Hasim, had juist een trouwdienst geleid. Op de weg terug reed het tweetal met de bromfiets in een hinderlaag. De voorganger Mocsin Hasim werd negentien keer geraakt, zijn dochter Mercilyn vijf keer, aldus Open Doors.

Eerder die dag ontving Hasim, die is aangesloten bij de Christian and Missionary Alliance Church (CAMA), een sms met een doodsbedreiging. ,,Dat was echter niets nieuws voor de ex-moslim die evangeliseerde onder moslimstammen in de omgeving van Zamboanga del Norte. Hij werd al maanden bedreigd'', aldus de organisatie uit Ermelo.

De moord vond plaats op een afgelegen weg en is niet door getuigen waargenomen. De politie vermoedt echter dat het Moro Islamic Liberation Front, een extremistische rebellengroep, de hinderlaag heeft opgezet.

Hasim laat een vrouw, twee zonen en een dochter achter. Van de politie verwacht zijn vrouw, Evelyn, weinig. ,,Ze hebben rapport opgemaakt en voor de rest niets gedaan. Toen we mijn man en dochter gingen ophalen, boden ze niet eens bescherming aan'', haalt Open Doors haar aan.

Hasim en zijn dochter zijn 11 juni begraven. Ook Evelyn en de achtergebleven kinderen hebben bedreigingen ontvangen. Ze zijn tijdelijk ondergedoken om de gebeurtenissen te kunnen verwerken. Enkele christelijke organisaties geven het gezin financiële ondersteuning.

Deze voorganger deed hetzelfde werk als ik nu in Gouda doe. Ook hij werkte voor een CAMA gemeente. Tijdens de laatste AWF conferentie in Nederland heb ik nog een tijdje zitten praten met een Filipijnse gemeenteleider. Dat komt het nog wat dichterbij. Moeten dit soort gebeurtenissen ons wat doen? Ja! Ook al voel je er niets bij, het moet ons in ieder geval aanzetten tot het bidden voor de familie en de gemeente die hun voorganger kwijt is.

Crossroads Rotterdam

Eerder had ik een gesprek met Rogier Bos, afgelopen zondag bezochten we dan Crossroads in Rotterdam. Voordat ik iets over onze ervaring vertel, doet hij mij geweldig goed dat er nog meer mensen in Nederland zijn die geinteresseerd zijn in dezelfde onderwerpen als ik. Er zijn meerdere die boeken lezen die ik ook in de kast heb staan. Van verschillende krijg ik nu lijstjes met literatuur. Leuk!

Maar terug naar Crossroads in Rotterdam. Het is een jonge gemeente met jonge mensen. De dienst is geen dienst, maar een event. Ik schat de gemiddelde leeftijd tussen de 25 en 30 jaar. Het is een gemeente in opbouw. Er wordt vanuit gegaan dat mensen in een proces zitten. Ze worden uitgenodigd voor een activiteit op een vrijbelijvende manier. Er is geen druk. Arnold van Heusden sprak. Altijd weer interessant om hem te horen. Hij is hier te downloaden. De sfeer is ontspannen en open. De muziek en de zang zijn erg goed. Opvallend is dat er weinig Opwekking wordt gezongen, maar veel Engelse liederen, die voor mij onbekend zijn. Men maakt gebruikt van mooie powerpoint achtergronden.

Een mooie en gezengende ochtend. Erg leuk zo eens in de omgeving te church-shoppen!

Harmonicamodel

Vorige week heb ik een gesprek gehad met Matthijs Vlaardingenbroek (zie zijn blog). Hij is samen met een team begonnen met het stichten van een gemeente in een achterstandswijk van Den Haag. Dat is niet eenvoudig, want de kerk had in de wijk geen goede reputatie. Daarom is hij begonnen om in de wijk contacten te leggen. Hij is in allerlei maatschappelijke verenigingen, overlegorganen, buurt-clubs e.d. gaan zitten. Daaruit ontstaat nu op een low-profile manier een groep mensen die op zondags bij elkaar komen.

Wat hij doet is een combinatie van een attractional-incarnational model (zie blog-item Emerging Church (1)). Hij probeert in de wijk mensen te leren kennen. Hij spreekt niet zozeer over Jezus als was het evangelisatie. Hij neemt mensen mee en nodigt ze uit. Je krijgt dan reacties als: "Ik geloof niet hoor, maar ik wil wel komen". Inhoudelijk iets overdragen is lastig. In deze wijk is er geen leescultuur, dus vertelt het team vaak verhalen. Door de verhalen wordt een boodschap meegegeven.

Een geweldig initiatief!

Verder kijken dan je neus lang is!

De afgelopen weken zijn we bij verschillende kerken "op bezoek" geweest. Vorige jaar hebben Mariska en ik een aantal gemeentes bezocht in Amsterdam, nu is Rotterdam aan de beurt. Ik moet zeggen dat dat altijd weer verfrissend is. De eerst kerk was International Christian Fellowship. Een kerk in Rotterdam Zuid, die zich richt op iedereen in de wijk. En de wijk is zeer pluriform. Ook al wordt de kerk vanuit de Christelijke Gereformeerde Kerk gesteund, de dienst is te vergelijken met een evangelische gemeente. Wij bezochten de eerste dienst. De kerk is internationaal ingesteld, dat was te merken toen iedereen gebedspunten mocht opnoemen. Verschillende hadden familie en vrienden aan de andere kant van deze aardkloot. Het was een soort zondag-school preek waar mensen vragen konden stellen en op elkaar konden reageren. De vorm kwam bij mij heel verfrissend over.

Een aanrader om eens te gaan kijken!

Naar de roots

Soms, als je zo eens om je heen kijkt naar de drukte van de Randstad, kijk je weleens met een bepaalde weemoed terug naar de rust en de ruimte van het dorp waar je bent geboren en opgegroeid. Ik ben geboren in Easterein. Een dorp van 1000 inwoners, 12 kilometer boven Sneek. Ons huis staat links op de foto met twee dakramen en een schoorsteen. Mijn slaapkamer was aan de andere kant van het huis. Uit mijn raam kon ik de kerk en het kerkhof zien. Ik weet niet beter of je speelde met de grafstenen in het zicht. In de straat waren verschillende winkels en ook de pastorie. De pastorie is inmiddels verkocht, de winkels zijn verdwenen. De essentie van het boek "Hoe God verdween uit Jorwerd" van Geert Mak kan zo om mijn geboortedorp toegepast worden.

Wat mij nog het meest pijn doet, is het leeglopen van de kerk. Zover ik het kan bekijken, is het kerkelijk leven op sterven na dood. Als gereformeerd kind ging ik elke zondag naar de kerk, soms zelfs tweemaal (mijn ouders hebben een dergelijk periode gehad dat we tweemaal moesten). Club, cathechesatie, dopen, begrafenissen, dat alles heeft zich afgespeeld in de Gereformeerde kerk aan de Wynserdyk. Nu is het gebouw verkocht aan een kunstenaar. Veel kerken trouwens zijn dat lot beschoren op het platteland van Frylân. Het dorpsleven krijgt door het verdwijnen van faciliteiten een ander karakter.

Al met al is het toch nog steefs een mooi dorp, waar toch een groot deel van mijn hart ligt.

Outside the box

Bij het schrijven van een tweede deel over de Emerging Church kwam ik dit citaat tegen naar aanleiding van het boek met de titel "Jesus in the Margins":

I grew up in a Christian home. Until a few years ago I think the only place I thought God did his thing was at church. In the last few years I have been more and more challenged to sort of live as a Christian outside the Christian box. What I surprisingly found was that Jesus was there too, exactly where I didn't expect him to be.

Hetzelfde idee kom je tegen in het meest recente boek van George Barna "Revolutions". Beide zeggen dat God niet alleen buiten de kerk aanwezig is, maar dat Hij daar ook werkt! Een facinerende gedachte vind ik. Barna schopt aan tegen de bureaucratie en de vergadermentaliteit binnen kerken. Zijn boek is een reactie daar op. Ik denk dat Barna recht van spreken heeft, hij is DE gemeensteopbouw-cijfer-goeroe van de VS. Hij weet ook wat er speelt in het evangelical wereldje. Of zijn oplossing nu gevolgd moet worden is een tweede. Hij zoekt zijn heil buiten de kerk. Wel maakt hij duidelijk dat we kerk zijn voor de wereld en niet bestaan om allerlei binnenkerkelijke zaken tot op het bot uit te melken.

Nog een citaat uit de recencie:

Pastor Rick, in Jesus in the Margins, says that God is somebody who likes to hang out with people who don't really fit the status quo. Until recently, church for me was a lot of pressure. Every time I went I felt all these expectations from people. I needed to dress a certain way. Say the right things, like “I'm doing good, how are you?” And of course I needed to sing really loud whether I felt like it or not. Church felt like so much work, like there were so many expectations I had to meet if anyone there was going to like me.

Een citaat om te laten bezinken! Interesse in het boek? Zie hier bij Bol.com.

An Unstoppable Force (2)

Zoals ik al in het eerste deel van de bespreking zei, is het onmogelijk om een heel boek te bespreken in een blog. Daarom koos ik ervoor om een aantal voor mij interessante zaken te noemen. Hier wil ik kijken naar dat wat McManus zegt over het wezen van de kerk. Hij noemt het een "soul environment". Zo'n typering spreekt mij aan. Het roept een bepaald gevoel op die hij concreter maakt door een aantal kenmerken. Ik vertaal deze typeringen niet, omdat dat gewoon erg lastig is (de Engelse termen liggen ook goed in het gehoor, de Nederlandse vertaling zou daar alleen maar aan afdoen). Hij geeft deze kenmerken een metafoor mee. Voor een postmoderne christen zullen deze metaforen, volgens mij, iets moeten losmaken. Hij kenmerkt de christelijke gemeenschap door een:

• Moved-Commission: de wind. Door de Geest wordt een christen in beweging gezet. Dat vertaalt zich in een christelijke gemeenschap die een apostolische opdracht heeft om in deze wereld aanwezig te zijn. Het heeft volgens McManus een openbaringskarakter, omdat de ongelovige wereld door de Geest de roep van God herkent.
  
• Drenched-Community: water. Dit beeld wil uitdrukken dat Jezus het middelpunt is. Er is een associatie met de doop, waarbij een christen helemaal ondergaat in het water. Genade is het kenmerk waar Jezus de mens hoop geeft. Het is een uitzicht op verkoeling in de woestijn van het leven.
• Grafted-Connection: hout. McManus zegt dat we allemaal deel uitmaken van het ecologische systeem van God. Dit systeem is geestelijk, relationeel en persoonlijk. Elke christen heeft een plaats in de ecologie van God. De Geest woont niet in programma's, structuren en methoden, maar in mensen. Hij gaat om mensen die God gaven heeft gegeven. Hij pleit voor een "dynamic ministry", waar mensen elkaar versterken. Hij zegt heel opvallend dat een leider iets in werking kan zetten, maar dat de mensen daarna de leider niet meer nodig hebben. De opbrengst is groter dan het risico, zegt McManus. Mooi is wat hij zegt over individualistisch denken. Hij zegt:
  "When you read the Bible, do you read all the "you's" as the first person singular? Is what God is saying to you as an individual the first thing you listen for in the Scriptures? Or do you recognize that the Scriptures are not primarily written to "me" but to "us", not to "I" but to "we", not to you specifically but to all of you as God's people? In interpreting the Bible, it's best not to apply it primarily to our own individualized spiritual journey but to our lives in relationship to other human beings, in relationship to the body of Christ; and in relationship to all of humanity."
• Consumed-Communion: vuur. Het apostolisch ethos wordt gevoed door de incarnatie. Dat wil zeggen dat het in de gemeenschap in de eerste plaats gaat om de aanwezigheid van God. Of zoals McManus het zegt: "He comes as an insider". Vuur is een metafoor voor gemeenschap, zegt McManus. Het herinnert eraan dat God een heilige aanwezigheid is. Paulus heeft het over vuur als hij spreekt over oordeel. Vuur was zichtbaar toen de Geest viel op mensen in Jeruzalem op de eerste Pinksterdag. McManus verbindt deze beelden met de gemeenschap die in de maatschappij een tegen-cultuur vormen. Dat betekent niet dat de gemeenschap alleen maar kritiek spuit op wat er allemaal mis is. "Encountering culture means being relevant and transformative."
• Transformed-character: aarde. Als laatste staat transformatie centraal. Volgens McManus staat aarde als metafoor voor karakter. De transformatie van ons karakter gaat van het vrucht dragen naar het voortbrengen van nieuw leven. Het heeft te maken met een heilig leven en het veranderen naar het beeld van God. McManus zegt dat we niet alleen nadruk leggen op "put off", maar ook op "put on". De Heilige Geest breekt dingen in ons leven af, maar laat ook vrucht groeien. Daardoor wordt het karakter gevormd en lijkt een christen meer en meer op datgene wat Jezus wil bereiken in ons leven.

"An Unstoppable Force" levert voor mij niet heel veel nieuwe dingen op. Toch is het verfrissend hoe hij hartstochtelijk schrijft over de gemeente van Jezus Christus. De twee hoofstukken die ik eruit heb gelicht, hebben mij het meest aangesproken en kunnen in een gespreksgroep veel stof aanreiken. Een aanrader!

An Unstoppable Force (1)

Erwin McManus hoorde ik toen ik samen met Mariska een weekje in Willowcreek was. Ik vond zijn toespraak toen inspirerend. Nu heb ik een boek van zijn hand gelezen: "An Unstoppable Force". De titel provoceert, maar dwingt mij wel om na te denken. Het is ondoenlijk om zo'n boek op een blog uitgebreid te bespreken, maar toch wil ik een paar punten eruit halen. McManus schrijft over de tijd waarin de gemeente zich bevindt. We moeten wel in het achterhoofd rekening houden dat Mosaic, de kerk waar McManus voorganger is, zich bevindt in Los Angeles. Toch zegt hij ook zaken die we in Nederland iets van kunnen opsteken.

• We hebben te maken met grootscheepse migratie. We spreken dan niet van volksverhuizingen, maar we mensen verhuizen naar andere delen van de wereld. In de Nederlandse grote steden is dat het geval, maar ook in een minder grote stad als Gouda.
• We hebben te maken met toenemende urbanisatie. Mensen leven in toenemende mate in de stad. De kerk zal zich moeten richten op deze bevolkingsconcentraties, wil ze de boot niet missen.
• We hebben te maken met een bevolkingsexplosie. Op dit moment wonen er meer de 6 miljard mensen op deze wereld. Kan de kerk deze groei bijhouden? Gevolg is dat veel zendingsorganisaties richten zich meer en meer op onbereikte volken.
• Er is een technologische revolutie gaande. Mobieltjes, sms, internet, msn, skype, breedband tv, enz. De jongere generatie heeft er geen moeite mee. Ook de kerk zal gebruik moeten maken van technologische mogelijkheden, wil ze de taal van de straat blijven spreken. Technologie heeft veel mogelijkheden, bijvoorbeeld kan internet in gesloten landen gebruikt worden om mensen te bereiken met Gods liefde. Vertrouwen op Gods wijsheid is van essentieel belang.
• Er is sprake van een informatie-explosie. Informatie is beschikbaar voor iedereen op elk gewenst moment. Informatie is niet altijd informatief. Christenen moeten informatie leren filteren, zodat ze daarmee mensen en de maatschappij leren begrijpen.
• Er is sprake van "hypermodernisme". McManus spreekt niet zozeer van postmodernisme. Met deze term wil hij aanduiden dat de samenleving steeds sneller tempo verandert. Dat hoeft geen bedreiging te zijn, maar het kost de kerk wel inspanning om bij te blijven. McManus zegt dat we leven in een tijd van "misschien". Misschien doe ik dat, misschien denk is zo, enz. Ik citeer McManus:
  
  Where once modernity was seen as the enemy of the church, today it seems that Christian thinkers run to modernity's side to find protection from what is hidden behind the shadows of the postmodern world.
  
  
  

Visie voor de toekomst in Cedar Ridge Community Church

Als de ene voorganger de andere opvolgt, en de vertrekkende voorganger is iemand met veel aanzien, dat is het moeilijk voor de komende voorganger om de draad op te pakken. In deze toespraken wordt een proces uit de doeken gedaan om dat te versoepelen. Met name de reactie's van leiders uit de gemeente spreken mij gelweldig aan.

Deze MP3 zijn het luisteren meer dan waard. Mede omdat ze een kijkje geven in de keuken van een andere gemeente en dat gebeurt niet zo vaak.

http://crcctalks.blogspot.com/2006/05/leaders-connection-part-1.html

http://crcctalks.blogspot.com/2006/05/leaders-connection-part-2.html

http://crcctalks.blogspot.com/2006/05/leaders-connection-part-3.html

Ze zijn ook te beluisteren via:

http://feeds.feedburner.com/crcctalks

Eschatologie op de VU

Vrijdag was er een studiedag over Eschatologie op de VU. Samen met Joël ging ik daar naar toe. Het was een dag waar flink aan de fundamenten werd geschud. Binnenkort staat de tekst van de toespraken op de site van de VU (http://www.godgeleerdheid.vu.nl/internationaal/index.cfm).

Wat mij bijbleef zijn de het volgende one-liners:

Zwiep: Openbaring is een projectie van de toekomst om het heden te kunnen begrijpen.
Bakker: Openbaring is een martelaarsgeschrift en dient als troost voor vervolging toen en nu.

Klik hier voor een verslag in het Nederlands Dagblad.
Klik hier voor een verslag in het Reformatorisch Dagblad.

Wil je meer lezen over Echatologie in het licht van de Emerging Church, misschien is het boek van Adrew Perriman "The Coming of the Son of Men" iets voor je.

Occultisme op de VU

Ik moet een beetje bijschrijven. Ik heb vorige week veel gedaan, dus er is veel te zeggen. In de eerste plaats ging ik met Arno op woensdag naar een studiedag op de VU die over occultisme ging. Met name ging het over jongeren die eerst onschuldig en later meer onder invloed komen van het kwaad. De beste spreekbeurt was van Evelien van Staalduine die het onderwerp belichtte vanuit het OT en NT. Terecht zei ze dat de terughoudendheid van de bijbel over dit onderwerp groot is. Andere boeken die hier wel veel aandacht voor hadden, zijn niet in de bijbel terecht gekomen.

Ze stelde aan het einde de vraag of demonen persoonlijke of onpersoonlijke machten zijn. Ook Kees van Kooi maakte daarover een opmerking. Hij zei dat we bij de duivel niet kunnen spreken van een persoon. Hij noemde de duivel een misbaksel en een on-persoon. Ik heb dat nog nagevraagd bij Kees en hij maakte daar volgens mij een principe kwestie van. Hij wilde de duivel niet aanspreken aan persoon. Dat geeft hem teveel eer. Ik ben er nog niet uit, omdat de duivel zich vaak op persoonlijke wijze manifesteert. Het is ook mogelijk dat de persoonlijk manifestatie niet wil zeggen dat we met een persoon te maken hebben. De definitie van de term "persoon" wordt dan van belang.

Jammer dat de relatie tussen psychologie en occultisme tijdens deze dag niet uit de verf kwam. De spreekster die hiervoor was gevraagd, kwam met een verhaal over identiteit dat in het geheel niet aansloot bij het onderwerp. Toch is het interessant om juist dat nog een te belichten.

Het bloed stolt in je aderen

Ik leende een tijdje terug een dvd-tje van Marleen van Dieren. De film gaat over een echtpaar die gaat duiken in de oceaan. Maar als ze weer boven komen, is de boot weg waarop ze zaten toen ze kwamen. Urenlang liggen ze in het water. Totdat de haaien komen..... Leuke foto!

Projecten

Twee projecten in Rotterdam die het bekijken echt waard zijn, zijn te volgen op deze websites:

www.xrr-acadamy.nl.
www.servethecity.nl.

Met name deze laatste sluit aan bij een nieuwe trend om meer voor de omgeving te betekenen. Er gaan nog heel veel (jonge) mensen naar landen in de Derde Wereld om huizen, kerken en ziekenhuizen te bouwen. En daar is ook niets mis mee, de mogelijkheden daar zijn nog steeds erg beperkt. Maar door de terugtrekkende overheid in het openbare leven van Nederland wordt het noodzakelijk om steeds meer in te spelen op de nood dichtbij huis. Dit is een voorbeeld van hoe dat in Rotterdam wordt aangeplakt.