Plato en zijn volgelingen hadden het niet zo op het lichaam. Het lichaam was een verpakking waar je je zo snel mogelijk van moest ontdoen. De geest, het denkvermogen, daar ging het om. Benadert het christendom het lichaam op dezelfde manier? Paulus heeft het in Rom7 over het lichaam des doods (NBG). Is ons lichaam alleen maar slecht? Is Paulus ook een platonist?
Hoe kom is hier op? Ik was gisteravond bij Rik Zutphen (Skinfiltr8r). Een aantal van onze kerk waren daar ook om onze kunstzinnige kant te verkennen. Tenminste, ik verkende mijn kunstzinnige kant. Nu, dat van dat lichaam en de geest heeft mij aan het denken gezet. In een van Rik's teksten kwam dat voor: "a free spirit chained to my body". Natuurlijk herken ik ook wel iets van Paulus. Hij deed dingen die hij niet wilde doen en toch deed. Is het lichaam daarom een cel van de vrije geest? Volgens mij is een mens pas volledig mens als lichaam en geest samen zijn. Daarom is er de hoop op een nieuw lichaam. In de hemel zijn we volgens mij geen vrije geest, maar vrije mensen, met een lichaam. Het lichaam wordt een cel als we Rom7 lezen en dan stoppen en het daarbij laten. Ik wil Rom7 lezen door de bril van Rom8. Lees Rom8:13. Het eindigt met leven, met hoop en met de mogelijkheid op verandering.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten