Boos

Ik ben verontwaardigd, boos. Niet dat ik dat zo laat merken. Het is iets van binnen. Vandaag las ik het boek van Jan Siebelink uit. Het kaft straalt de sfeer van de inhoud uit. Donker. Zwart. Het boek gaat over het leven en gezin van Siebelink in de eerste helft van zijn leven. Jan's vader was een Paauwiaan. Een gelovige van het donkere soort. Als er al van een gelovige gesproken mocht worden als je de leer van Paauwe tot canonieke status verheven had. Nu ik aan het einde ben gekomen lijkt deze wijze van geloven veel op de Islam. Je bent nooit zeker van je heil en je moet ontzettend veel doen om bij God in een goed blaadje te komen. En zelfs dan kan God op een slecht moment zeggen dat het toch niet doorgaat. Resultaat: branden in de hel tot in der eeuwigheden.

Wat me het meest aangreep was de wijze waarop men onhecht werd van de geliefden die erom heen leefden. De moeder van Siebelink moest veel opofferen, omdat haar man stad en land afreisde om de ware leer tot zich te nemen. Hemelschreiend is het als een kind van drie om zijn vader schreeuwt, maar vader geen thuis geeft omdat hij naar de volgende bijeenkomst moet om zijn verlossing te bevestigen. Het is met dat kind in het boek niet meer goed gekomen. Dronken komt hij thuis als vader probeert Gods genade te ervaren en in dat pogen, met een stel hemelbestormers om zijn bed, de geest geeft.

De kerk is verdorven. Buiten de kerk is het heil. De kerk is een werktuig van satan. Daar leert men vals. De predikers en hun leer die de geest van de mens in gevangeschap houdt, die leer is waarheid.

Tot op het sterfbed worstelt de vader tussen geloof en gezin. Vrouw en kinderen staan machteloos te kijken als de zwarte predikers, die de wereld geestelijk al hebben verlaten, de genade uit de hemel bidden. Uiteindelijk is dit geloof een werkgeloof. Steeds weer opnieuw moet bewezen worden dat men is uitverkoren. Daarmee verschilt men niet van de RK-kerk, die men in haar wezen zo verfoeit.

De leer staat boven de bijbel. Allegorese is de manier van bijbel benadering. De groep, er zijn nog steeds aanhangers, hebben niet zoveel begrepen van de boodschap van de bijbel en de genade van God. Moge God in zijn onmetelijke genade ooit deze mensen tot het inzicht brengen dat genade onverdiende gunst is. Het enige wat wij moeten doen is dankjewel zeggen. Dat is genade. Meer kunnen we ook niet.

Echter de genade bewijzen? Waarom? Er is hoop, ook voor Paauwianen.