Lopen door los zand

Soms ben je blij dat er een kerkelijke structuur is, op andere momenten kun je er wel op schieten. De CAMA en de Vrije Baptisten zijn een maand of wat geleden samen gegaan. Mooi natuurlijk, want je ziet over het algemeen meer kerken splitsen, dan dat ze samen verder gaan. Helaas betekent het praten over dit proces tot gevolg heeft gehad dat "onze" gemeentes al jaren niet meer doen waar ze eigenlijk mee bezig moeten zijn: gemeenten stichten. Ook nu we samen zijn gegaan, ligt alles nog stil. Alles kan pas weer starten als alle poppetjes in de huidige samenstelling op de juiste bestuurlijke plaats zitten om er dan visie te ontwikkelen en de verdere structuren vorm te geven. Hier spreekt cynisme, maar ook een een soort treurigheid. Hoe blij ik ook ben over dit samengaan, dit aanwezige gevoel is niet te onderdrukken.