maandag 3 september 2007

Metanoia

Gisteren zijn er weer een paar mensen gedoopt in de gemeente. In de getuigenissen hoorden we over ingrijpende gebeurtenissen en bewogen levens. Bij deze mensen was God er met de paplepel in gegoten. Iemand zei dat ze een leven zonder God niet kon voorstellen. Aan de hand van een dergelijk getuigenis zeggen we vaak dat bekering tweeledig kan zijn:
  1. een proces.
  2. een punt in de tijd dat je met dag en uur kan aanwijzen.
Tijdens de dienst bleef ik daar aan denken. Met name omdat er in de dienst een oproep werd gedaan om je leven aan Jezus te geven. Wat is bekering nu eigenlijk? Negens staat in de bijbel dat je Jezus in je hart moet ontvangen. Hoe moet je hier tegen aan kijken? De volgende keer een beschouwing.

2 opmerkingen:

Boele P. Ytsma zei

Dag Haije,

Bij toeval kom ik terecht op je weblog en ben verrast! Een oppervlakkige kennismaking lijkt mij te vertellen dat je boeiende verhalen schrijft. In ieder geval ziet je blog er zeer verzorgd en aantrekkelijk uit! Ik zal wat tijd vrijmaken voor lezing van een paar van je blogs.

Al langere tijd ben ik op zoek naar predikanten en pastores die actief werken met internet en ik ben dan ook zeer geinteresseerd naar hun ervaringen op dat terrein. Ik zou graag ook jouw ervaringen eens beluisteren.

Zelf ben ik ook een webloggende pastor. Kijk maar eens op www.zoekendgeloven.nl

Vriendelijke groet,
Boele

Haije Bergstra zei

Beste Boele,

Het zou voor de hand liggen dat ik zou zeggen dat je je ei kwijt kunt via het wereld-wijde-web, maar dat is niet 123 de reden dat ik blog.

Voor mij is het bloggen een manier om in contact te komen met mensen die vergelijkbare ideeën hebben. Door het lezen van andere blogs, ben ik bijvoorbeeld terecht gekomen in een netwerk van mensen die bezig zijn met gemeentestichting en interesse hebben in het "emerging church" gedachtegoed. Ik spreek wel eens mensen op conferenties die ik anders niet zou kennen, maar via de blog is er herkenning.

Verder verbreedt het je wereld door ook op andere blogs mee te praten. Volgens mij moet de kerk door een verandering heen om werkelijk iets te zeggen te hebben in deze westerse wereld. Er zijn meer die deze "heilige frustratie" herkennen en het niet alleen noemen maar ook in beweging komen. Deze mensen inspireren mij.

Het kost wel redelijk wat tijd en dat heb ik niet altijd, maar het levert heel veel op.

Ik ga kijken op je blog.

Groeten, Haije