Psychologisch getest

We zijn druk bezig met de voorbereidingen om in het najaar naar Spanje te vertrekken. De CAMA vraagt daarvoor ook een psychologische test. Dat helpt om eventuele onzekerheden over functioneren of samenwerken in een onbekende omgeving te kunnen opvangen. We weten beide dat we geen ernstige tik hebben, maar toch is het wel even spannend om jezelf binnenstebuiten te keren. Vandaag was het dan zover. We reden in alle vroegte naar de psycholoog die ons zou "doorlichten". Al met al werd het een prettig gesprek over onze achtergrond, onze visie en onszelf als stel. Daarna ongeveer 900 schriftelijke vragen over van alles. Ik ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen. Het is bedoeld om sterke en zwakke punten op verschillende vlakken te ontdekken.

En zo is er weer een stap gezet. We blijven je op de hoogte houden! Inmiddels hebben we ook een folder gemaakt om mensen te interesseren voor ons werk. Hier kun je onze folder bekijken of downloaden.

CV2 en OSF

Om deze post te begrijpen is het verstandig eerst deze post en het bijbehorende artikel te lezen van Matthijs Vlaardingenbroek te lezen. Hij schrijft:

Zaterdag 10 februari 2007 organiseerden wij de 5^de netwerkavond voor mensen die betrokken zijn bij gemeentestichten, emerging church, nieuwe vormen van kerk-zijn en missionair gemeente zijn. Het thema van deze avond was ‘de kerk op haar smalst’. Ik gaf die avond een korte introductie over dit thema, hetgeen tot een redelijk felle discussie leidde. Terugkijkend hierop lag de schuld hiervoor bij mij, omdat ik in mijn presentatie een foute conclusie had getrokken. Ik had namelijk de puristen en de pragmatici als tegenpolen neergezet; hetgeen ze niet zijn.

Ik was op deze avond aanwezig en bleef met vragen zitten. Misschien ging het te snel of had ik niet helder wat de essentie was van de discussie. Met CV2 wordt bedoeld de aanwezigheid van Christus op die plekken van 2-3 gelovigen samenkomen. OSF betekent organisatie, structuur en functionaliteit). Matthijs corrigeert zichzelf in het artikel, maar ook dan is het voor mij niet helder wat de relatie is tussen het wezen van de kerk (Matthijs noemt dat purisme) en de kaders waarbinnen de kerk functioneert (Matthijs noemt dit pragmatisme). Deze discussie kwam op gang door de thesis van Teun van der Leer die zijn vijf essentiele kenmerken noemt met betrekking tot het wezen van de kerk. Matthijs verbindt de kenmerken aan de twee polen die hij voorstelt.

• Samenkomen (CV2)
• Verbondenheid (CV2)
• Belijden dat Jezus Heer is (CV2)
• Continuïteit (vormen, gestalte) (OSF)
• Flexibiliteit (context) (OSF)
• Charismata (CV2)

Deze invulling gaat volgens mij niet geheel op. Samenkomen is niet alleen puristisch, maar hoort ook bij OSF. Waar komt je samen, hoe doe je het, enz. Kun je van de kenmerken van Teun niet een CV2 pool en een OSF pool aanwijzen? Zo zou dat dan verwoord kunnen worden:

• Gemeenschap (CV2) <--> Samenkomen (OSF)
• Apostoliciteit (CV2) <--> Samenwerking (OSF)
• Belijden: Jezus is Heer (CV2) <--> Als Jezus zijn in de wereld (OSF)
• Katholiciteit (CV2) <--> Continuïteit in vormen en gestalten (OSF)
• Wijzen naar het koninkrijk van God (CV2) <--> Flexibel om het Koninkrijk zichbaar te maken (OSF)
• Basis in de vrucht van de Geest (CV2) <--> Inzetten van de gaven van de Geest (OSF)

Er kan gediscucieerd worden over de gemaakte keuzes. Het is een aanzet tot verdere discussie.

God in Gouda

In een vorige post heb ik mijzelf deze vraag gesteld: Waar is Jezus mee bezig in Gouda?

In ben o.a. met de volgende voorbeelden gekomen:

1. Een aantal groeiende kerken in Gouda.
2. Samenwerking rondom Alpha.
3. In verschillende gemeenten is men bezig met Alpha.
4. Overleg tussen overheid en kerken.
5. Domino en Happitaria: samen eten in ontspannen omgeving
   
6. Twee christelijke boekwinkels.
7. Werkgroep "Van Berbers tot Buren"
   
8. Samenwerking van voorgangers

Deze lijst is natuurlijk nog veel langer. Mocht je uit Gouda komen, vul de lijst aan. Ik voeg ze dan samen en post ze later.

Cruicible in Birmingham

Ik ben dit weekend samen met Mariska naar een training bijeenkomst geweest van Crucible. Dit was hetr tweede weekend in een serie van drie over gemeente zijn in de stad en werd georganiseerd door Urban Expressions. Ik had van deze training gehoord op een Netwerkbijeenkomst met Stuart Murray in Den Haag. Als je geïnteresseerd ben in Post-Christendom en gemenstichting in deze tijd, dan moet je alles wat Stuart heeft geschreven, lezen. Aanrader. We waren er niet als enige Nederlanders. Ook Auke, Oeds, Martijn en Matthijs waren erbij. Op de blog van Matthijs kun je ook het programma van het weekend bekijken.

Wat mij opviel tijdens deze dagen dat men in de UK veel verder heeft nagedacht over het zijn in de binnensteden dan nin Nederland. Het begint ook in Nederland te komen, maar nog niet zoveel als in de UK. Grote steden zijn verpauperd en de kerk heeft het erg moeilijk gehad op zich in deze omgeving staande te houden. Ik heb met verschillende mensen gesproken en de verhalen zijn aanstekelijk. We bezochten o.a. een kerk in een wijk in Birmingham. Tegenover de kerk staat een grote moskee. Birmingham is trouwens één van de steden met een groot percentage moslims. Dat brengt heel veel vragen met zich mee. Onder andere: hoe ben je kerk in een multi-religieuze omgeving? Kun je openlijk op straat over Jezus spreken? Hoe is je Godsbeeld? Andere deelnemers uit de UK die dit weekend bezochten, werken in een omgeving met hindoe en sikh tempels. Daartussen is een kerk aanwezig om iets voor de wijk te betekenen.

Er zijn bij mij heel veel vragen opgeroepen. Vragen waar ik nu niet direct een antwoord op kan geven. Soms voelde ik me wel een beetje beschaamd. Al refelecterend vroeg ik me af wat mijn gemeente betekend in de stad. Hopelijk zijn dit profetische woorden: nog niet zoveel, maar we zijn op weg!

Leiderschap

Rogier Bos heeft op zijn blog een entry gewijd aan leiderschap. Ik herken veel in wat hij zegt. Onder andere zegt hij dat hij met zijn visie en ondernemerschap andere leiders helemaal gek kan maken. Met name als die anderen meer een management stijl van leiderschap hebben en proberen structuur te geven aan een visie die verandert en bijgesteld wordt en zich verder ontwikkelt. Dynamiek en structuur moeten op elkaar afgestemd worden. Gebeurt dit niet dan haken mensen af.

Binnen de emerging gemeenschap worstelt men met leiderschap. Postmodernen hebben een hekel aan hierarchie. Sla "Emerging Churches" van Bolger en Gibbs er op na en ze zullen dat beamen. Hierarchisch leiding geven stuit op weerstand. Toch zijn er leiders nodig, of je nu modern of postmodern bent. Voormalig premier van Beigië Jean-Luc Dehaene zegt dit in de krant van dit weekend:

"Waarschijnlijk moet een nieuwe generatie, die zelf in de tijd van internet en zapcultuur groot geworden is, de leiding krijgen om wat uit te kunnen richten."

Hij spreekt dan over de politiek in Europa, maar dit geldt ook voor de kerken en gemeenten. Met name in een geloofsgemeenschap zul je een bepaalde richting op moeten, wil je recht doen aan Jezus' onderwijs om mensen bekend te maken met Hem.

Jaren geleden had ik een discussie over de wijze waarop leiderschap werd beleefd binnen de Vergadering der gelovigen. In deze geloofsgemeenschap stelt men geen oudsten aan. Ik was het daar niet mee eens, want er staat immers in het NT dat Paulus o.a. Titus aanspoordt om dat wel te doen. Ik reageerde meer vanuit de structuur die met name in de latere brieven van Paulus naar voren komt, de Vergadering legt de nadruk op het organische, dat in de eerste brief aan Korinte de boventoon heeft.

Binnen de Vergadering (er verandert wel iets, maar veel groepen functioneren nog steeds zo) moet leiderschap opkomen vanuit de groep van gelovigen. Er is dan sprake van natuurlijk leiderschap, oudsten zijn mensen die door hun geestelijk leven, karakter en vaardigheden een overwicht hebben op de groep. Vaak is het zo dat dergelijke geloofsgemeenschappen door deze wijze van leidinggeven ontzettend lang blijven hangen in allerlei problemen of plannen. Niemand hakt de knoop definitief door, zodat een volgende stap kan worden gemaakt.

Rogier maakt onderscheid in leiderschap en dat helpt om structuur aan te brengen in het gedachteproces. Blijft de vraag staan hoe leiderschap binnen een "emerging" community herkent en erkend wordt. Mijn gedachten daarover komen in een volgende post.

Aanrader om eens te proberen

The NeXt bible.

Verschuiving

Eén van mijn profs zit op dit moment in de VS. Het heeft een sabbatical op Princeton. Hij schrijft in het Centraal Weekblad dat de "grote" kerken in de VS steeds minder mensen trekken. Dat grijpt mijn aandacht, want in Nederland is het niet veel anders. Veel stappen over naar naar de onafhankelijke, vrije en kleine kerkjes.

In de New York Times werd in januari veel aandacht gegeven aan deze kleine straatkerkjes. Dit citaat wil ik je niet onthouden:

"Ze hebben onderling nauwelijks verband, en aan de oppervlakte komen doen ze niet, maar ze vormen het vlechtwerk van de samenleving. [...] maar bieden wel een levensverband en vooral een bedding van overleven van velen. Deze haast ondergrondse kerk is van levensbelang voor velen. De New York Times erkent dat."

In de vele discussies over grote kerken die moeten groeien in aantal, vind ik dit een opvallende uitspraak. Blijkbaar hoef je niet zichtbaar te zijn voor de maatschappij om toch de samenhang te vormen. Een citaat om te onthouden.

Geluk en gebrokenheid

Deze week kwam er een geboortekaartje van een dochtertje van een nicht van me door de brievenbus. Ze is nu 41 jaar en hebben geen kinderen. Ze zullen verschrikkelijk blij en dankbaar zijn voor dit nieuwe leven. Daarnaast was het een week van het overlijden in de baarmoeder van een kindje van een echtpaar in de Parousia gemeente. De ene dag in het ziekenhuis is het nog goed, daarna kwam de schok toen het hartje niet meer klopte. Geluk en gebrokenheid maken beide deel uit van het leven. Een lach en veel tranen... Wat beide gemeenschappelijk hebben is dat we voor hen beide mogen en moeten bidden.

Half vol of half leeg

Ik ben opgegroeid met een dispensationalistische visie op de toekomst. Dat houdt in dat het in de toekomst met de wereld alleen meer slechter en slechter zal gaan. Er zullen steeds minder christenen bij komen. De maatschappij verloedert en de grote verdrukking is in aantocht (zie ook site van Jaap Spaans). Ik was dan altijd erg blij dat ik deze verdrukking niet hoefde mee te maken, wat voordat alle ellende zou beginnen, was ik met al mijn broeders en zusters al opgenomen in de hemel. Op de bijbelschool kwamen in deze visie al een aantal scheurtjes. Als studenten maakten we grappen over het magazine van het Zoeklicht waar deze "Hal Lindsey" visie om de veertien dagen gratis op de mat viel. Overdag tijdens de lessen eschatologie ontdekte ik dat er mensen in het verleden zijn geweest die totaal anders naar de maatschappij keken. Jonathan Edwards bijvoorbeeld verwachtte dat er opwekkingen zouden plaatsvinden in de toekomst.

Visies worden vaak beïnvloed door de tijdgeest. In Edwards tijd ging men uit van de Amerikaanse droom die het goede bracht. Het ging om vooruitgang, de stijgende lijn. Ook de visie van Darby (vader van het dispensationalisme), is kind van de moderniteit. Zijn gedachtegangen worden populair in de 70er jaren. De jaren van Vietnam en de koude oorlog. Schrijft Hal Linsey niet dat het gevaar uit Rusland en China komt? Inmiddels is de muur gevallen en we denken daar als evangelische toekomstdenkers al weer wat genuanceerder over. Het gevaar komt binnen een paar jaar alleen nog maar uit China.

Het Nieuwe Testament zegt dat de terugkomst van Jezus ons denken over het heden moet bepalen. Ik mis dat wel eens. We kijken zo vaak om ons heen en laten de cultuur onze toekomstvisie bepalen en gaan voorbij aan wat Jezus aan het doen is en het feit dat hij terugkomt. Ik heb best een hekel aan de bandjes waarop staat "What would Jesus do". Deze bandjes zetten mij er toe aan om te kijken hoe Jezus in onze tijd zou hebben gedacht. Er wordt in gedachten een beweging gemaakt van het heden naar het verleden en van het verleden weer terug naar het heden. In onze hersencellen wordt een 2000 jaar grote gedachtesprong gemaakt. Ik vraag me af na drie "Jesus Quests" of de gemiddelde christen weet hoe Jezus zou reageren, met name als je bedenkt dat de bijbel minimaal wordt gelezen. Ik ben zeer aangesproken door what Len Sweet op de achterflap van een boek schreef: "Wat is Jezus aan nu het doen?" (what is Jesus doing?). Sweet kijkt naar het heden en maakt mij scherp om naar die dingen te kijken waarin we Jezus' handelen kunnen zien.

Ten tweede moet onze toekomst ons heden bepalen. Een week of twee terug hebben we een dienst op zondag en een kringavond besteed aan de terugkomst van Jezus. In de mails die ik als reactie kreeg, bleken er weinig mensen met de terugkomst van Jezus bezig te zijn. Ze houden zich meer bezig met herkenning van geliefden of hoe de hemel eruit ziet. Het spoort hen blijkbaar niet aan tot iets. Wat dat dan ook mag zijn. Eingenlijk is dat onbegrijpelijk. Wij maken ons huis schoon als we visite krijgen, kopen een taart en zetten een vers bakkie koffie. Maar het feit dat Jezus terugkomt, zet hele evangelische volkstammen nauwelijks in beweging. Ik ben zeer gecharmeerd van Albert Simpson die dit motto had: "Bringing back the King". Naar aanleiding van Matt24:14 zei Hij dat we door mensen van Jezus te vertellen en voor te leven, we Zijn komst kunnen bespoedigen. Daar zitten theologisch nog wel wat haken en ogen aan, maar zijn uitspraak zet je wel in beweging. Al was het alleen maar in gedachten.....

Daarom wil ik mijzelf nu ook afvragen:

• "Wat is Jezus aan het doen in Gouda.....?" Vul je eigen omgeving maar aan.
• Hoe bepaalt het feit van Jezus' terugkomst mijn denken en handelen nu?
  

Er is veel gebeurd

Het is al weer lang geleden dat ik mijn laatste post heb geschreven. Niet alleen gebeurde er veel in de gemeente dat aandacht vroeg, maar ook de studie slurpt tijd. De stapel boeken en artikelen die ik nog moet lezen wordt kleiner, maar nieuwe dienen zich al weer aan. Binnenkort zal ik daarvan iets meer aan een antal post toe vertrouwen.

Deze week had ik een avond met een groep mannen die samen hetzelfde boek lezen. Niet alleen het boek, maar ook wijzelf staan centraal. We leren van elkaar en kunnen elkaar aansporen en aanmoedigen. Ik zie altijd uit naar deze avonden. Ook nu heb ik ervan genoten. Voor mij is dit gemeente zijn in optima forma. Ik denk dat Jezus dit heeft bedoeld met zijn uitspraak over 2-3 mensen die in Zijn naam bij elkaar zijn. De eenvoud maakt dat het door mij als een weldaad. De rust die je ervaardt na de drukte en de hectiek van alle dag.

Dat is voor mij gemeente-zijn.