We hebben het zo goed in Nederland

Een paar weken terug hoorde ik iemand op een studiedag zeggen dat het lijden ver van haar afstond. Het martelaarschap was niet iets dat in haar belevingswereld te vinden was. Deze opmerking toont aan dat je volgens mij een beperkte blik hebt op de radius van de kerk. Immers, wanneer er iemand op deze wereld lijdt vanwege zijn of haar geloof in Jezus, dan moet dat ons hier in Nederland toch iets doen. Het moet mij, ons allemaal raken! Het zijn broers en zussen die Jezus volgen en daarvoor een prijs moeten betalen.

Afgelopen vrijdag stond dit bericht in het Nederlands Dagblad:

ERMELO - Een 47-jarige voorganger en zijn 22-jarige dochter zijn op 3 juni doodgeschoten op het eiland Mindanao in de Filipijnen. Dat meldt Open Doors, een organisatie die opkomt voor vervolgde christenen.De voorganger, Mocsin Hasim, had juist een trouwdienst geleid. Op de weg terug reed het tweetal met de bromfiets in een hinderlaag. De voorganger Mocsin Hasim werd negentien keer geraakt, zijn dochter Mercilyn vijf keer, aldus Open Doors.

Eerder die dag ontving Hasim, die is aangesloten bij de Christian and Missionary Alliance Church (CAMA), een sms met een doodsbedreiging. ,,Dat was echter niets nieuws voor de ex-moslim die evangeliseerde onder moslimstammen in de omgeving van Zamboanga del Norte. Hij werd al maanden bedreigd'', aldus de organisatie uit Ermelo.

De moord vond plaats op een afgelegen weg en is niet door getuigen waargenomen. De politie vermoedt echter dat het Moro Islamic Liberation Front, een extremistische rebellengroep, de hinderlaag heeft opgezet.

Hasim laat een vrouw, twee zonen en een dochter achter. Van de politie verwacht zijn vrouw, Evelyn, weinig. ,,Ze hebben rapport opgemaakt en voor de rest niets gedaan. Toen we mijn man en dochter gingen ophalen, boden ze niet eens bescherming aan'', haalt Open Doors haar aan.

Hasim en zijn dochter zijn 11 juni begraven. Ook Evelyn en de achtergebleven kinderen hebben bedreigingen ontvangen. Ze zijn tijdelijk ondergedoken om de gebeurtenissen te kunnen verwerken. Enkele christelijke organisaties geven het gezin financiële ondersteuning.

Deze voorganger deed hetzelfde werk als ik nu in Gouda doe. Ook hij werkte voor een CAMA gemeente. Tijdens de laatste AWF conferentie in Nederland heb ik nog een tijdje zitten praten met een Filipijnse gemeenteleider. Dat komt het nog wat dichterbij. Moeten dit soort gebeurtenissen ons wat doen? Ja! Ook al voel je er niets bij, het moet ons in ieder geval aanzetten tot het bidden voor de familie en de gemeente die hun voorganger kwijt is.