Ik ben gereformeerd opgevoed. In onze kerk waren de muren wit en leeg. Geen poespas. Dat er in Roomse kerken veel meer te zien is, hoef ik niemand te vertellen. Maar wat moet ik ermee? In "onze" St. Jan zijn de ramen wereldberoemd. Ze laten heel veel verhalen zien uit de bijbel. En dat is een protestantse kerk. In welk materieel huis wil God wonen? Of gaat het alleen om de geestelijke aanwezigheid van Jezus onder gelovigen?
In het "emerging churches" gedachtegoed krijgt kunst steeds meer een plaats. En niet alleen dat, het krijgt ook een rol. Ik gebruik tijdens de Youth Alpha met opzet heel veel kunst, omdat dit de hele mens in beweging zet. Niet alleen het denken is van belang, maar ook het voelen, het ervaren van Jezus door middel van bijvoorbeeld een schilderij. Een kleurig gebouw of een opvallend beeld spreekt de hele mens aan. Niet aan de rationele mens, maar ook de mens met emotie en gevoelens.
Ik was onder de indruk van Michelangelo. Wat heeft deze man veel uren gespendeerd aan deze fresco´s. Welke invloed heeft dit gehad op al deze mensen die dit hebben gezien? Ik weet het niet, maar een aanzienlijk deel van de menselijke bevolking op aarde kent de bijna aaraking van Adam en God.
Ik denk dat kunst een nog grotere rol mag spelen in onze kerken. De raamontwerpers van de St. Jan hadden dat goed in de gaten. Wanneer de preek niet aanspreekt, kun je altijd nog het verhaal op de ramen bekijken en erover nadenken. Ik denk dat we in onze huisgemeentes, kringen, kerken en noem maar op, wegen moeten vinden waarbij het geloof de hele mens aanspreekt: een holistische benadering van de beleving van Jezus.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten