Toen Ds. Arie van der Veer "de oecumene van hart" op tafel legde, opende hij een weg voor het gesprek tussen verschillende kerkelijke en theologische stromingen. De oecumene had haar basis volgens Van der Veer niet in het dogma in zijn algemeenheid, maar in het gemeenschappelijke geloven in Jezus Christus.
De verbindingslijnen tussen verschillende kerkelijke stromen lag volgens de voorzitter van de EO in het belijden van Jezus als Heer. Natuurlijk is deze uitspraak een dogma. Echter het is een dogma dat orthodox Nederland grotendeels aan elkaar verbindt, en daar was het Van der Veer allemaal om beginnen. Maar niet iedereen was blij met deze uitspraak. Sommigen beoordeelde het als een verlaten van de geijkte evangelische paden. Bepaalde dogmatische uitspraken, die voor een aantal orthodoxe evangelischen toch wel belangrijk waren, werden om een zijspoor gezet.
Wat kunnen we hieruit concluderen? Ik denk dat in zijn algemeenheid de Evangelical-movement theologische in beweging is. Nederland is daarbij geen uitzondering. De uitspraak van Van der Veer is daar een leidend exponent van. In de breedte van evangelisch Nederland heeft deze uitspraak herkenning, maar ook weerstand opgeroepen. De uitspraak die bindend moest werken, heeft ervoor gezorgd dat sommige delen van orthodoxe deel van evangelicaal Nederand zich van deze uitspraak afkeerde. Het zorgde voor een tweedeling.
De vraag die naar aanleiding hiervan bij mij opkomt is deze: Wat bindt evangelische Nederland aan elkaar en was zorgt voor verwijdering? De volgende keer meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten