Nieuwe blog

Vanaf nu blog ik vanaf een ander adres: http://haijebergstra.wordpress.com/

Kwaad worden

Kun je kwaad worden als er een kind de dood vindt door ouderlijk geweld?
Kun je kwaad worden als je vader je moeder slaat?
Kun je kwaad worden als de kerk bijna nooit positief in het nieuws komt?
Kun je kwaad worden als mensen 4x per jaar op vakantie gaan?
Kun je kwaad worden omdat je niet in staat bent het goed te maken?
Kun je kwaad worden als de weinige rijken op deze aardkloot nog rijker worden?
Kun je kwaad worden door de bekrompenheid van zoveel medegelovigen?
Kun je kwaad worden om het hokjesdenken in de evangelische wereld?
Kun je kwaad worden als mensen misbruik maken van anderen?
Kun je kwaad worden als mensen moeten werken in erbarmelijke omstandigheden?
Kun je kwaad worden als mensen worden gemanipuleerd?
Kun je kwaad worden als een kindje wordt geaborteerd?
Kun je kwaad worden als ziekte te vroeg aan een leven een einde maakt?
Kun je kwaad worden als een bom ontploft op een drukke markt?
Kun je kwaad worden als kerkleiders de kerk niet leiden?
Kun je kwaad worden als evangelisatie bij velen nog steeds een formule is?
Kun je kwaad worden op hen die het altijd beter weten?
Kun je kwaad worden als er een man langzaam dood gaat onder het puin?
Kun je kwaad worden als een kerk een hel is in plaats van een gemeenschap?
Kun je kwaad worden als er geen sorry wordt gezegd?
Kun je kwaad worden als een groep jongeren een tiener in elkaar slaan?
Kun je kwaad worden op het gescheld op internet?
Kun je kwaad worden als kerkopbouw een methode uit de VS is?
Kun je kwaad worden als er altijd een oordeel geveld moet worden?
Kun je kwaad worden omdat er christelijke BOBO´s zijn?
Kun je kwaad worden als christen-zijn gelijk staat aan WWJD?
Kun je kwaad worden als je kind sterft?
Kun je kwaad worden om de zonde in je leven?
Kun je kwaad worden als het je niet lukt?
Kun je kwaad worden ...

Kun je blij worden als er hoop is op Nieuw Leven?
Simpel gelukkig zijn omdat Jezus leeft?

Je zit in de auto met je vrouw en bent de weg kwijt...

Schat, volgens mij ben je hier al een keer eerder langs gereden. Volgens mij niet hoor! Ik heb thuis nog op de kaart gekeken en het is de eerste links. We komen te laat als het nog langer duurt, vraag anders even die man op die fiets daar. Laat nou maar, ik weet het al, hier links. Dat zei je een kwartier geleden ook al. Toe, stop even. Nee, nee, we zijn er zo. Hier links, of was het rechts?

Bekend? Elke man heeft er last van.

De kerk en de strijd tegen abortus

Er staan grote billboards naast de weg die zeggen dat een beschermde diersoort meer zorg ontvangt dat een niet geboren kind. Het is allemaal in het kader van een campagne tegen de verruiming van de abortus-praktijk Spanje (een tijdje terug waren de "vrouwen op de golven" nog in het nieuws). Maar hier geen Dorenbosch die voor een kliniek demonstreert, maar een landelijke actie. Een bisschop legt tijdens een persconferentie uit waarom deze actie wordt gehouden: de regering is bezig te wet aan te passen en dat vraagt om een reactie van de Rooms Katholieke Kerk. Het Ministerie voor de gelijkheid van de vrouw bereidt deze aanpassing voor. Concreet komt het er op neer dat wordt voorgesteld om abortus tot 14 weken vrij te stellen. Wanneer een kindje tijdjes de zwangerschap afwijkingen vertoond, moet dat kunnen tot 22 weken. Tieners tussen 16-18 jaar hoeven niet meer hun ouders te raadplegen als ze een abortus willen laten uitvoeren. Op dit moment mag er alleen geaborteerd worden als er sprake is van geweld (tot 2 maanden), in het geval dat de foetus misvormd is (tot 22 weken) of wanneer er sprake is van een levensbedreigende situatie voor de zwangere vrouw. Voor degene die Spaans lezen, hier de link.

Ik zal maar niet de foto's van de echo van Nathan op het web plaatsen toen hij nog maar 11 weken was, maar de rillingen lopen mij over de rug als ik besef dat een kindje van 14 weken wordt geaborteerd met de nieuwe wetgeving in het achterhoofd. Maar dat is mijn persoonlijk noot. En misschien zijn sentimentele gevoelens niet altijd een goede raadgever.

Een onafhanklijk platform zoekt op dezelfde wijze het grote publiek: Derecho a vivir. In het begeleidende filmpje op de website legt iemand uit dat het niet gaat om het grondrecht om te doden, maar om het recht om te leven. Binnenkort is er een demonstratie in Madrid, samen met nog andere organisaties.

Om heel contreet te worden dit voorbeeld. Wat opvalt in Spanje is dat het aantal kinderen dat geboren wordt met het Syndroom van Down de afgelopen tijd gedaald is. Bijboorbeeld deze link benadrukt dit:

A report from Spain shows that abortion is being used for eugenic purposes to eliminate the "unfit," specifically children with Down's syndrome. Recent statistics show that almost 95% of Spanish babies diagnosed with Down's syndrome are aborted.

Ook al is deze link van een Katholieke bron en kan ze bevooroordeeld zijn, deze cijfers liegen er niet om. Ook al zouden de cijfers lager zijn, het is even schrikken. (Dit staat in schril contrast met de Spaanse maatschappij die mensen met een verstandelijke handicap op wil nemen in de maatschappij.) Ik ben in het geheel geen doem-denker en zeker geen Dorenbosch. Maar als ik mijn eigen kind zie, die overigens geheel gezond is, dan sta ik hier toch even bij stil (wie waren het ook al weer die pronken met hun eigen kroost op het internet?). Er kan altijd over gediscucieerd worden over ethische kwesties, de uitzonderingen en ga maar even door en dat zal ook wel gedaan worden in Spanje, maar dat sluit niet uit dat er kinderen geaborteerd worden. Elke dag weer. Als ik in Nederland woonde, werd ik spontaan lid van een organisatie als de VBOK. Wat let je. Ik heb de petitie ondertekend op "Derecho a vivir".

I am second

Als je leven lijkt te zijn verwoest door allerlei dingen. Als er geen hoop meer is. Dan vertellen deze mensen dat ze hoop hebben gevonden. "I am Second" is een initiatief dat navolging verdient.

Context-loze gemeenteopbouw

Een groot aantal boeken over gemeenteopbouw presenteren hun ideeën zonder rekening te houden met de locatie waar deze theorieën ingepast moeten worden. Of het nu Schwartz, Warren of Hybels is, het lijkt of hun tijdloze en plaats-loze ideeën een Platonisch karakter hebben. Het ideaal moet gewoon toegepast worden, dat is alles. Ideeën zijn makkelijk op papier te zetten, het uitvoeren in een context des te moeilijker. Hadden ze daar nu maar meer energie in gestoken.

Cell-church

Ik was gisteren bij een cell-church conferentie met Joel Comiskey. Het cell-church "systeem" is vooral bekend geworden door de mega-gemeente van Paul Yonggi Cho is Zuid Korea. Het cell-church kent verschillende varianten, maar de basis kenmerkt zich door een hiërarchische opbouw van de gemeente in cellen of huiskringen. Een andere term die veel wordt gebruikt is G-12. In dit systeem bestaat een cel uit 12 personen. Elk van deze 12 is leider van een kring op een lager niveau in de hiërarchie. In de gemeente zit iedereen dus in 2 kringen of cellen: 1 kring waar hij of zij deelnemer van is en 1 waar hij of zij leider van is. De cel moet groeien, om op een gegeven moment te splitsen. Op deze wijze wordt de groei van de gemeente gekanaliseerd. Elke cel heeft als taak mensen uit te nodigen voor de cel.

In Zuid Korea en Midden/Zuid Amerika zijn op deze wijze een redelijk aantal mega-gemeenten ontstaan. Maar in Noord Amerika en Europa wil het maar niet echt lukken. Alhoewel, in de VS zijn er wel een paar, bijvoorbeeld Bethany in Baton Rouge. Maar in Europa is het anders. Daarom was het eigenlijk een beetje vreemd dat deze conferentie toch in een Europees land werd georganiseerd. Nu ontstaan er in Spanje redelijk wat Latijns Amerikaanse gemeenten, dus eigenlijk is het ook weer niet vreemd.

Maar, en daar wil ik naar toe, ik heb zelf steeds meer moeite met gemeenten met een dergelijke vaste en, in mijn ogen, rigide systeembouw. Het ging mij in eerste instantie ook niet zozeer om de inhoud, maar meer om het netwerken. We proberen een informeel netwerk op te zetten van leiders of geloofsgemeenschappen die sterk de nadruk leggen op een missionaire presentie in de maatschappij. Dus begaven Silvester en ik ons naar Madrid, op zich al een dikke vijf uur rijden vanaf Granada. De conferentie bleek tijdens de eerste dag nogal tegen te vallen. We zijn dan ook aan het einde van de dag maar weer huiswaarts gekeerd. Jammer van de lange rit en weer een illusie armer. Hieruit werd weer eens duidelijk dan mijn visie op gemeente-zijn aan het veranderen is en veranderd is. Contextloze systeembouw gaat me tegenstaan.

Op zich is een cel of huiskring een goede vorm, waar gemeenschap voorop staat. Maar wanneer een gemeente in een westers land in een dergelijk systeem wordt geperst, is het heel moeilijk te incarneren in een fluïde, postmoderne westerse samenleving . Systeemdenken en postmoderniteit bijten elkaar. Een tweede punt is dat in een westers land deze strakke hiërarchie weerstand oproept. Niet iedereen is een leider en wil in een leiderschapskorset gedrukt worden. Volgens mij gaat het ook in tegen het unieke van elke persoon. Een ander aspect is de tijd die iemand moet steken in een cel. Elke week betekent het twee keer bij elkaar komen. Veel mensen in Spanje zijn niet in staat om dat vol te houden. Waarschijnlijk in heel veel westerse landen geldt hetzelfde. Tot slot, het delen van cellen zet de gemeenschap tussen mensen onder druk. Het steunen, helpen en vertrouwen van elkaar heeft tijd nodig. Wanneer een cel deelt, begint dit proces weer overnieuw. Mensen raken op een gegeven moment gefrustreerd als ze weer het vertrouwen moeten schenken aan weer een nieuwe groep mensen. Comiskey zal zeggen dat je het systeem kan aanpassen aan de situatie, maar het blijft een systeem.

We hebben wel wat kunnen netwerken, maar dat waren dan net weer die mensen die van buiten Spanje als zendingswerker binnen Spanje aan de slag zijn. Latijns Amerikanen functioneren op een geheel ander niveau en zullen in mijn ogen nooit op grote schaal de "gewone" Spanjaard bereiken. Daarom ontstaan er veel Latino gemeenten, met weinig "native" mensen. En daar was het ons wel om begonnen.

Gaan we een cel-kerk beginnen? Ik denk het niet. Weet het wel zeker van niet. Het leverde op de terugweg wel weer gesprekken op, laat dat dan en positief punt zijn. En.... wat doe ik nu met de boeken in mijn boekenkast die door de spreker van deze conferentie geschreven zijn? Daar denk ik nog even over na. En, tot slot, netwerken in Spanje blijkt moeilijker te zijn dan ik dacht.

Gagarin vond God niet in de ruimte

Maar wetenschappers vonden wel het oog van God. Magnifiek plaatje!

Evangelischen en Rooms Katholieken

Regelmatig lees ik in blogs en commentaren op posts de belangstelling voor de Rooms Katholieke liturgie of beleving door met name mensen met een evangelische achtergrond. Daar zijn allerlei redenen voor die ik hier even laat voor wat ze zijn. Mijn belangstelling voor de Rooms Katholieke Kerk is er één vanuit noodzaak. Zo goed als iedereen die ik spreek, is Katholiek. Ik probeer dan ook te begrijpen wat het betekent om Katholiek te zijn in een land dat doordrenkt is met een religieuze cultuur. Spanje is een land met een religieus dualisme. Heel weinig mensen leven kerkelijk mee, maar viert wel de feesten die een sterk religieus karakter hebben, men bezoekt de processsies tijdens Semana Santa (de week voor Pasen) en viert de heiligendagen. Het geloof lijkt als een dualisme tegen over de culturele beleving te staan. Tot nu toe heb ik nog geen meelevende Katholiek gesproken (alleen mensen die er werken).

Voor mij is het van belang te achterhalen op welke wijze de beleving van een evangelicaal, die interesse heeft voor de Rooms Katholieke liturgie of mystiek, afwijkt van of overeenkomsten vertoont met een Rooms Katholiek die vanaf jongs af aan de mis bezoekt. Mocht er iemand wat over kwijt willen, is sta open voor reacties.

Evangelischen in crisis

Verschillende bloggers volgen Andries bijna op de voet. Hij heeft heel wat losgemaakt in Nederland. Door dergelijke gebeurtenissen blijkt maar weer eens dat evangelisch Nederland niet een eenheid vormt. Zelfs binnen de EO staan meningen haaks op elkaar. De theologie van de oecumene van het hart blijkt scheuren te vertonen als de dogmatische stellingen "weer" worden betrokken. Tendensen als deze zullen in de toekomst alleen maar toenemen. In Nederland is aan de ene zijde een orthodoxe dogmatische flank die zowel een deel van de evangelicalen als orthodoxe reformatorischen bevat (een goed voorbeeld is www.habakuk.nu). Daarnaast is er een toenemende groep binnen de evangelicale wereld die niet meer de geijkte dogmatische overtuigingen aanhangen en daar ook voor uit komen.

Het is de vraag of die erg is. Tom Zoutewelle gaat twijfelen aan zijn geloof als de aarde niet in zes dagen/24 uur gemaakt zou zijn. Andries Knevel was daar 20 jaar geleden ook bang voor. Die "andere meningen" schudden de grondvesten van het geloof, lijkt het. Want, als Genesis niet letterlijk genomen zou worden, hoe staat het dan met de opstanding van Jezus? Wie een beetje het logische redeneren heeft bestudeerd, weet dat de redenatie van het "hellend vlak" een drogreden is. Toch zijn mensen daar in deze tijd nog steeds erg bang voor. Helaas. Volgens mij moet Genesis op een andere wijze benaderd worden dan de Evangeliën, van een "hellend vlak" is in het geheel geen sprake. Maar dat even terzijde. Helaas leidt een dergelijke discussie tot uittingen die via websites en maganzines naar buiten worden gebracht, maar waarbij de discussie niet werkelijk wordt gevoerd. En daar houdt het dan ook direct op (wat overigens op blogs in Nederland vaak ook het geval is). Andries Knevel wilde de discussie aanzwengelen, maar dat dat is niet gelukt. Heeft zijn spijt betuigen ook niet daarmee te maken?

Zal er een moment komen dat christenen die overtuigde volgelingen van Jezus zijn, op een open en niet vijandelijke wijze, theologisch van gedachten kunnen wisselen? Vele christenen zijn afgestompt op het soms bekrompen denken binnen de evangelicale wereld. Ze noemen zich post-evangelicaal en ontsnappen aan de onderhuidse dwang om te geloven volgens een vast patroon. Sommigen daarvan vertellen over de vijandelijkheden die ze ervoeren binnen evangelicale kerken toen ze een andere mening naar voren brachten. Ik hoop en bid dat we leren van dergelijke gebeurtenissen en het gesprek aangaan met elkaar.

En toen zei ik dat ik werkte in een evangelische gemeente

Ze keek me met een lachje aan. Cura? Dat zijn de betaalde geestelijken in de RK kerk. "Ja", zei ik. "Je werkt in een kerk" vroeg ze met veel verbazing. Het leek of ze me niet geloofde. Ik wilde het gesprek nog een andere kant op keren, omdat ik al vaker de negatieve associaties met RK kerk had moeten aanhoren. Ik voelde weer zoiets opkomen. Maar ze bleek vasthoudender dan ik dacht. Ik vroeg of ze gedoopt was. "Ja, dat wel", zei ze, "maar ik praktiseer het niet". De voor de hand liggende vraag is dan natuurlijk: "Waarom niet?" "Omdat de mensen in de kerk net zo kletsen als ieder ander", bekende ze. Ik begon over het verleden, maar zij had het natuurlijk over nu, het heden. Zij kende mensen die aan niets beantwoorden aan wat iemand uit de kerk zou moeten doen. Dus dat wist ze dus wel. Ze had een bepaald verwachtingspatroon. Voor haar is het evangelie geen verhaal, maar een voorbeeld. Dan hoop ik dat ze christenen tegenkomt die niet ruiken naar een zweetlucht, maar een "welriekende reuk" zijn.

Guernica

Ik denk dat het belangrijkste schilderij van Picasso toch wel "Guernica" is. Voor "Guernica" kun je in onze tijd Congo, Irak, Rwanda, Afghanistan, Israël, enz. invullen. In deze 3D voorstelling komt alles nog meer tot leven. Vooral de roepende of schreeuwende vrouw met het kind aan de borst zegt voldoende.

De derde weg (4)

We slaan een groot aantal jaren over. De aandacht voor de Bijbel vanuit evangelicale kring laaide in het midden jaren zeventig van de vorige eeuw op. In de VS bijvoorbeeld door het boek "Battle for the Bible" van Harold Lindsell. In 1978 komen een aantal Amerikaanse evangelicalen met het "Chicago statement" over bijbelse foutloosheid (de volledige tekst is hier te vinden). In Nederland kwam in de jaren 70 de EO, onder de redactie van W.J.J. Glashouwer, met de uitgave "Het ontstaan van de Bijbel". Deze tijd kenmerkt zich door een zorg binnen evangelicale kring over de liberale tendensen binnen met name de protestantse theologie in Nederland. Het boek benadrukt dat de Bijbel betrouwbaar is en een door God geïnspireerd boek. Het is de tijd van Herman Wiersinga en de uitgave in 1980 van het rapport "God met ons" door de Gereformeerde Kerken. Een discussie barst los over foutloosheid, onfeilbaarheid en betrouwbaarheid. Dergelijke discussies drijven ter rechterzijde en ter linkerzijde de theologische kampen uiteen. Verschillende schrijvers reageren op ontwikkelingen in het andere kamp. Het, ene kamp is het conservatieve evangelicalisme/protestantisme. De andere kant bevinden zich de ideeën met een de liberale basis, met name binnen de protestantse en Rooms Katholieke kerk.

We horen in de laatste jaren een nadruk op een derde weg. Ouweneel spreek daarover in "De boodschap en de kloof", een publicatie van de EO uit 1997. Het zegt daar:

Ik ben er diep van overtuigd dat er een weg mogelijk is tussen het liberalisme enerzijds en het fundamentalisme anderzijds, met name als het om de Schriftbeschouwing gaat (De boodschap en de kloof, p64).

Wat opvalt is dat Ouweneel het conservatieve kamp "fundamentalistisch" noemt. Ten tweede dat de Schriftbeschouwing door hem als een splijtzwam wordt gezien. Opmerkelijk is de reactie van John Franke op de ontwikkeling die Ouweneel schetst:

This conception of knowledge also significantly influenced the church as Christian leaders and thinkers reshaped their understanding of the faith in accordance with its dictates. In the nineteenth and twentieth centuries, the foundationalist inpulse produced a theological division between the “left” and the “right” among Anglo-Americans – liberals constructed theology upon the foundation unassailable religious experience while conservatives looked to an error-free Bible as the incontrovertible foundation of their theology. But in spite of their differences, we can see that while liberal and conservative Christians appeared to be going their separate ways throughout the twentieth century, both were responding in different ways to the same modern, foundationalist agenda. (John Franke in Brian McLaren, Generous orthodoxy, p15)

Dave Tomlinson bevestigt deze analyse vanuit een Brits perspectief. Voor Tomlinson vinden zowel de liberale en de conservatief evangelicale tradities hun basis in de moderniteit. Beide richtingen accepteren de epistemologische veronderstelling dat waarheid verkregen wordt door wetenschappelijke of rationele kennis.

De evangelicale benadering vindt plaatst volgens Franke en Tomlinson vanuit een modernistische visie. Daarin verschilt ze dus niet met de liberale traditie. Een een volgende post meer.

Palestijnen

Afgelopen vrijdag is weer een volgende cursus Spaans begonnen. Als gevolg daarvan moest ik vandaag weer een nieuw boek aanschaffen. Ik zit tegenwoordig op niveau "superior". Klinkt nogal, maar dat moet in de praktijk nog maar blijken. Maar omdat Mariska ook nog wat andere dingen moest kopen, liepen we op een gegeven moment tegen een demonstratie aan. Arafat sjaals en vlaggen van Palestina. In Spanje is het belangrijk nieuws. Niet alleen in Granada, maar ook in andere plaatsen wordt gedemonstreerd.

Het is een probleem zonder einde, zo lijkt het. Ik ervaar dat men in Spanje het nieuws op een hardere manier aan het publiek toont. We zien hier veel lijken liggend in een lange rij, mensen in het bloed en rokende gebouwen. Op YouTube zijn de precisie bombardementen van Israël te zien. Ook de gevolgen van de Qassam raketten van Hamas zijn zichtbaar. Ik zie dode Palestijnse kinderen die op een bed liggen. Ik zie Israëliërs die de schuilkelder opzoeken. En artsen die in erbarmelijke omstandigheden mensen moeten helpen in hun lijden. Wanneer eindigt dit drama? De aanhangers van de gedachten van Hal Lindsey zullen hierin een voorbode zich van de grote strijd. Het is alleen nog maar wachten... Volgens mij is de eschatologie iets genuanceerder, maar dat laat ik maar even voor nu. Hoe kan dit stoppen? Hoeveel moeten er nog sterven?

Elvis

Vandaag zou Elvis 74 jaar zijn geworden. Het werd geboren op 8 januari 1935. Hij stierf op 42 jarige leeftijd. Even oud als ik nu ben. Altijd als ik aan deze man denk, dan komt een bepaalde melancholie over me. Vrouwen lagen aan zijn voeten. Roem en faam. Die militaire dienst vervulde in West-Duitsland. Man van de verschillende gospel-albums. Man van het witte pak met de hoge kraag. De man van menige film. Man die niet gelukkig was en stierf op het toilet aan een overdosis medicijnen. Het jaar daarvoor was zijn leven een lijdensweg geweest. Voor optredens kon hij soms niet uit bed komen en sommige tours werden dan ook ge-cancel-d. Hij zag geen uitweg meer. Mijn melancholie zit volgens mij in het feit dat de hoogtepunten van zijn bestaan eindigde in de tragiek van het leven. Hij stond volgens sommigen dronken op het podium. Leefde van de pillen op op de been te blijven. Hij kon niet uitbreken uit een leven dat knelde. Kun je in deze wereld nog een "gewoon" leven leiden als je een dergelijk beroemdheid bent? Elvis zat vast aan contracten, werd gevolgd waarheen hij ging. En zijn krijsende vrouwen aan je voeten goed voor een man? Maar hij werd op een gegeven moment ook weer vergeten. En toch kwam hij weer terug. Had haar daar niet tevreden mee moeten zijn. Gewoon in de vergetelheid verdwijnen en leven van de verdiende miljoenen? Of het later nog een proberen en over je problemen heen komen? Is het beroemd zijn verslavend? Had het anders kunnen zijn?



I'm caught in a trap... I can't walk out...because I love you to much baby... Wie was die "baby" voor Elvis?

Share the REALY good!